Yapamadım!

Yine bir gece hayatımı düşünmek umuduyla baktığım gökyüzünde
Yıldızların birbirine olan aşkını
Bizlerin acizliğini ve çaresizliğini gördüğümde
Sessiz sedasız,bir köşede hüngür hüngür ağlamak istedim
Gözlerimden usulca süzülen yaşlarımı hissedebilmek,
Onlarda boğulmak,onlarda kaybolmak istedim.
Fakat yapamadım....

Hayattan,hayattan kaçmaktan sıkıldım
Tekdüzeleşen dünyamdan
Kendilleşen gönlümün hileleriyle boğuşmaktan bunaldım
Ama acayiplikten bunalmıyorum artık
Şayet zor olmamalı yıpranmış,
Her bir sayfası nefretle mühürlenmiş yıllarıma geri dönmek
Fakat dönemedim.

Bu durumda
Acizleşen ruhum yalnız bir şey istiyor
Gerek uysal gerekse yabani...
Bedenimin karakalem halini
Yersiz ve gereksiz bir umutla
Ayışığındaki gölgemi vurarak
Bedenimle yalnız kalmak ....
Ve o yalnızlıkta,sonsuza doğru haykırarak meydan okumak

Ve titreyen ellerimle
Elmacık kemiklerimden oluk oluk süzülen
Beni,ruhumu özgür bırakmaya mecbur eden ''gözyaşlarımı'' silerek
Gölgesiz kalan bedenimden ruhumu da ayırarak ruhumu özgür bırakmak .....

Fakat...Fakat bunu da yapamadım....