Ruhi Darbe

Uyuyamadım yine
Bu gece de esir aldı meçhul düşünceler zihnimi;
yalnız kalıyorum artık herkezin içerisinde
biraz mahçup biraz da masum
hele de o yalnızlıkta
bedenim bir bedene tutsak kalmak istiyor
yüreğinin arka sokaklarında damla damla akmak istiyor
ama o uçsuz bucaksız köhnelikte bedenim
gafil avlanıyor yine
acaba bu kez hangi dalga
hangi kıyıya savuracak
ya da hangi fırtınayla
hangi korsan bedenin tutsağı olacağım
bilemiyorum.
sonsuz diyorlar
uçsuz bucaksızmış ama onu da biliyorlar
ben ise kendime bile bilemiyorum
kendi meçhul deryamda boğuluyorum
imdat desem duyanım yok
imdat da diyemiyorum
karabasan bir yalnızlığa gömülmüşüm,
boğuluyorum.
gözlerim bağlı
ellerim bağlı
etrafım zifir karanlık,
kendi kıyametimi bekliyorum
sahte düşler ülkesine gittim
artık deliriyorum...
bu durumda darbe meşru,
biliyorum
yalnızlığın boyunduruğuna,
ruhumu kefil ederek son veriyorum
yalnızlık ise artık bana uzak
ya da ben öyle sanıyorum
artık sahte düşler ülkesinde değilim diyorum
ama bu kez de kendi cehennemimde kavruluyorum...