Aşkın alfabesini gözlerinde çözdüğüm yar
Yitip gitmişliğime seni anlatan lisandır aşk.
Ela gözlerini yazar her satır.
ela gözlerine döner dudaklar...

Lal olmuşluğuma sürgündür bakışların
Bakma öyle derin derin
Gözlerin,zindan gecelerimde,
Asılmaya hazır bir intihar.

Küskünüm!
Senden sonrası kalanlara,
Soluğumu kesen bakışından,
Mahrum olduğum zamanlara...
Ellerinde büyümüş bir terk edilmişlik gölgesidir,
Hapsolduğum karanlık.
Yangınımda karantinaya alınmış,
Bir ıslak buğudur gözlerin...
Aşk senin yokluğunu kuşanmış,tüketirken varlığımı.
Yokluğun tükenmez bir zaman olur.

Gözlerinde kurduğum düşlerimdir sızan yanaklarına,
Ağlama.
Parmak uçlarınla dokun yaralarıma,
Ama sızlatma.

Seni anlatmak gerekirse lisanıma,
Sen ki geçmiş zamanın göğsünden içime savrulan düş...
Rüzgarlara savrulan yaprak dökümüm.
Uykuları gözlerime haram kılan rüya,
Dilsizliğime sürgünüm...
Olmazlığıma ezberlettiğim lisanım.
Yokluğunda arayışlarım,
Varlığında kayboluşlarım.

Sen ki yangınım da karantinaya alınmış,ela gözlüm...


Aşkın alfabesini,gözlerinde ezberlediğim yar.
Kurduğum her cümlede kahırlarıma damıttığım.
Kabuk bağlayan yaralarıma dermanım.
Kayboluşuma sorduğum sonsuz hece...
Aşkımın gök kubbesine düşen hüzün.
Ağıtlarımda yaktığım,
Çığlıklarımda sustuğum.
Yokluğuna aşina karanlıklarda,
İçime düşen sızıyı aşk saydığım,
Varlığına uzanan yollarda arayışım...

Görmezden,bilmezden gelme.
Sensin dilime doladığım her hece.
Ela gözlerinde intihara hazırım her gece...

Ayşe Çetiner.