Hasrete gide(meye)nler

.............................................................. Ben
.............................................................. Hasrete gittim ya ben
.............................................................. Bugün
.............................................................. Vermesem bile sana
.............................................................. Ýki atlet bir gömlek aldým
.............................................................. Seni düþünmemeye dayanamadým.


Saçlarýný yýkarken kanatýrcasýna týrnaklýyor ama kumlarý temizleyemiyordu. Köpüklerin ardýnda onlarca çift alaycý-üzgün-kýnayan göz yerine kum dolu avucu havada bir adamýn onlara kibir karýþýk þirin, kedine alaycý gözleri vardý..Akýndýðý adamýn gözleri ... Ne güzel, adamlar hoþlanmadýklarý bir tutum olduðunda anýnda çekip gidiyorlardý. Kadýn ille de yüreðinde tartacaktý. Yaradan böyle mi buyurmuþtu? Kaldýramam, olmaz diye iç sesiyle isyan etti.

Deniz dönüþü yol kenarýndaki demir parmaklýða çantasýný dayamýþ bir kadýn, yattýðý adamýn býraktýðý paraya bakýp; isyankâr ve aðrýlý bir yürekle baðýrýyordu. Çöp bacak adam, çýrpý gibi –uzun kirli saçlarý, iðrenç- pis suratýyla kadýnýn üstüne eðilmiþ mýrýldanýyordu. Neydi bu? Bugün tanýk olduklarý neydi?

Kumcu:

- Bak gördün mü? Dedi.

Ne demekti bu? Bu saygýsýz ne anlatmaya çalýþýyordu? Adamýn yüzüne gönlünden geçenlerle baktý. Adam kýzardý ve dokunarak özrünü belirtti. Daha da sinirlenerek saçlarýný hýrpalacasýna duruladý ama boþunaydý. Su gidiyor kum saçlarýna dolanýyordu.
Kulaðý ve gözleri iki acýmasýz sorgucu gibi ayný gözler ve sözleri tekrarlayýp durdu. Kadýn :

- Benim deðerim on lira mý, sonra beþ lira daha olduðunu farkedince tekrarlayarak on beþ lira mý? Yirmi lira dedim ben… Ben Nataþa mýyým? Görürsün sen . Beni bir daha zor bulursun. Seninle bir daha yatar mýyým? Gö r ü r s ü n…

Diye baðýrýyordu. Güzelce ama yorgundu. Süssüz ve sade yazlýk bir elbisesi vardý. Lanetli duygular içinde hýzla uzaklaþtý. Çöpbacak peþinden koþarcasýna yine birþeyler mýrýldanýyordu.

Olaydan baþka çevrenin- kalabalýðýn kayýtsýzlýðýna da þaþtý. Ýnsanlar, acýlarý, çirkefliði bu kadar mý kanýksamýþtý? Yoksa birlikte aðlamayanlar birlikte gülmeye mi baþlamýþlardý? Yirmi lira demiþ. Yirmi lira onbeþ liradan ne kadar çok ki?!... Düþündü ama sonra bulduðu cevap canýný yaktý. Yirmi lira kadýnýn o günkü acil ihtiyacýydý. Hastasý mý var acaba-ilaç için mi? Çocuðuna yemek mi?!... Ýnsan olana kibir, sevince gurur nek gerekti . Adeta giysileriyle kavga ediyordu. Saçlarýný düzeltti. Halâ kum vardý ya da öyle sandý. Onursuz olmaz diye diklendi. Onursuz olmaz… Onursuz…

Böyle durumlarda kimin gittiðinin önemi yoktur. Yürekte yer bulunamamýþsa önemsizdir. Hasrete dönmemek üzere gidilir.

. Ve kocasýndan dayak yiyen, sevdiði adamca aþaðýlanan-kullanýlan ama yinede birlikte yaþamaya devam eden kadýnlar adýna Düriye’ nin çaresini hatýrladý. Sahipsiz Yurttaþ Düriye :

- Onlarca adama paspas mý olayým. Bunu çekiyorum. Iþte!.. demiþti.

Artýk hep kadýnlarýn yüzlerine-üzgün yüzlere bakacaktý Bunca kötülüðe raðmen hasrete bile gidemeyen kadýnlarýn yüzlerine… Ýmkânsýzý kendinde, aðrýlý kadýnlarýn