gardiyan bak ne diyeceğim sana
ışıkları sönen dört tarafı duvar dünyamın
hüzün dolu yanı değil yakana taktığın apoletler
sen hep görevin gereğimi kapatırsın ışıkları
yoksa ürkekliğimiz hoşuna mı gider


hadi gardiyan bırak şu yüzündeki eğreti resmi bakışıbırak
bugün ev sahibi ben olayım
beni bir eşya gibi tıkıştırırken bu metrekarelere
hani anadan doğmada aramıştınız ya bütün bedenimi
bulamadıklarınız var gardiyan içimin ta iç yanında
yemin ederim saklamadım, suçsuz olduğum gibi sorularım var sana gardiyan…
hangi düşümün başını beklersiniz her gece
gönül denen mahpusluğumda
bilmem ne işinize yarar gözyaşlarım
sözüm az kalmış diye kızma bana gardiyan
dilim yara düşmüş, gönlüm dara, aklım firara…
senin çocukların var mı gardiyan
şöyle güldüklerinde bütün dünya sana küser mi
?lal kalır mısın bakılası gözlerine
benim iki tane var gardiyan… görsen…
henüz doğmadılar… bir kız bir oğlan…
eğme başını gardiyan… kaldır kafanı…
beni karanlığın korkaklığına bırakırken takındığın tavrı takınya
kaladım edasıyla yak yine yâre namelerimi
yüzüme vursana çaresizliğimi
susma gardiyan
bağır yine en avaz halinle
ama gardiyan
aynalar olmasın
ne olurbilmezsin karanlıkta aynadan yansıyanları
bilmezsin bir yansımanın acımdan canımı aldığını
gardiyan... aslında korktuğum karanlık değil,
bütün hayallerimin üstüne kilitlenen çelik sesi,
e belki özlemi bir annenin bekleyişinin...
gizlemem ki göz yaşlarımı sebepsiz karanlıklara
şimdi mi sayımı yapılacak susuşlarımın
şimdi mi yıkayacaksınız yârimin tenimdeki parmak izlerini
ya gardiyan... bu gece karanlık olsa korkmam yemin ederim...
hani belki ay doğar ufacık penceremden
yârimin yüzü gelir aklıma
gülümserim bile belki kim bilir...
gardiyan hadi sende git evine...
bırak benim hayallerimin bekçiliğini…
dedim ya gardiyan korktuğum karanlık değil...
ışıklar olmasa da susmaktan vazgeçmem
gardiyan benim bir derdim var
bin dermana değişmem…