Eser durur bir fýrtýna vurur gönül aynama
Gül bahçemin gülleri günden güne kuruyor
Þu feleðin sillesi kastediyor canýma
Çekilmez oldu hayat günden güne yoruyor

Yedisinde baþladý þu hayatla savaþým
Neþeden hep uzaðým her gün aðrýr þu baþým
Bitmek tükenmek bilmez hayattaki telaþým
Bir ufuk çizgisini gözlerim hep arýyor

O kadar yorgunum ki yürümeye halim yok
Yürekler taþa dönmüþ þu hayata zalim çok
Ahlak edep yok olmuþ ders verecek alim yok
Þer sarmýþ bak her yeri katmer katmer sarýyor

Þu hayat ezdi beni dokunmayýn yorgunun
Görünmesin kimseler ben herkese dargýným
Býrakýn siz vataný öz evimden sürgünüm
Çekilmez oldu hayat artýk beni yoruyor

Ahde vefa yok olmuþ baksana vefa nerde
Ýhanetler diz boyu kol geziyor her yerde
Gönül penceresini örtmüþ bir kirli perde
Gözlerim yaþlý yaþlý aðlarým her seherde
Gülmek yasakmýþ bana aðlamak var kaderde
Elem keder içinde bak miadým doluyor