Yine tarifsiz kalmaktan korkuyorum. Yine açıklayamamaktan hislerimi. Veya açıklayıpta yine kan kusmaktan. Her gecenin nasıl kayıp gittiğini, uykularımı çaldığını hiç bilememenden korkuyorum. Geceler boyu kağıtlara döküpte duygularımı daha sana diyemeden, veda bile etmeden çekip gitmenden korkuyorum.

Keşke şimdi yanımda olsan, konuşmasanda olur. Herzamanki gibi gözlerimin içine baksan okusan hasretimi, susuzluğumu. Uyusam bir gece olsun kollarında. Kanayan geçmişi silsen her dokunuşunla, öpsen bir daha hiç göremeyecekmiş gibi içten ve derinden. Senin olsam o gece. Sensiz geçen gecelerden sonra ilk kez tatlı bir rüyaya dalsam kollarında. Küçük öpücükler kondursan okşarken bedenimi ben uyurken ve hissettiğimi yüzümdeki gülümsemeden anlayıp sende gülsen.
Gözlerimi açtığımda seni görsem ilk bir defacık bile olsa yeni günün şafağında. Sarılsam sıkıca boynuna, öpsem ateş dudaklarından, gülerek başlasam güne ve sen hiç gitmesen...

Ah bu gecede yine her gece gibi nasıl da doluyum seninle. Elimde kalemim dilimde Hasret Türküsü yazıyorum boyuna. Belli mi olur veririm belki birgün sana yazdıklarımı. Sana olan adaklarımı, dualarımı, kelimelere dökülen aşkımı, özlemimi, acılarımı..."Sen olmasan bunlarda olmazdı" desem veya "Seni çok sevdim" hatta "Sevmek yetmez anlatmaya aşığım ölüm gibi sensizlik" desem sana. Neyse...

Zaman akıp geçmiş yine, sigaram kendi kendine sönmüş.Sensizlikle el ele sabahı sabah ettim. Ne yazık koca bir günü aynı sensizlikle geçireceğim bir de.

Keşke çıkıp gelsen artık. "Tamam artık ayrılmak yok hep benimsin" desen. Alıp götürsen artık. Aşk'a mahkûmiyetim senin yanında sürse bundan sonra. Sevsen beni sende benim gibi.Artık hasret kalmasam yüzüne, tenine, kokuna..

Ya hiç öğrenemeden beni gidersen. Artık arada bir bile olsa seni göremezsem...Korkuyorum..