Bir ışık yakaladım;öylece kal lütfen!Kıpırdama sakın.Simetriyi bozmamak gerek.Sırtın çıplak biliyorum;ama üşümezsin yanımda korkma!Olduğun gibi kal , öylece..Teninin farkında değilsin sen biliyor musun!O muazzam,pürüzsüz sırtına,boynuna ve kollarına vuran ışığının..Fotoğrafını çekmek yerine sana dokunuyor olmayı isterdim şu an..Her dokunuşum,atlas bir kumaşa dokunmak gibi..Çok değerli,çok yumuşak..Işığın kaybolmadan çekmeliyim,yazmalıyım,anlatmalıyım; fotoğrafını,mektubunu,hikayeni..Bir de okumalıyım sana şiirimi..Yüzüme bakmadan,düğmelerini iliklerken,utancını belli etmeden...Sadece dinle;dinlemen bittiğinde zaten gitmiş olacağım, seni ait olduğun dünyada bırakarak..
-I-
Elimde fırça ve palet,
Sancıyla dolanırken bu tavanarasında
Sen tualimin arkasında durmalısın,
güvenmelisin bana.
Yüzün bana dönük, vücudun hiç kıpırdamadan.
-II-
Tualimin arkasında kalmalısın,
gelip görmemelisin fırçamın hareketlerini.
Paletimi renklere bulayarak
Saçlarını nasıl kehribar renginde boyadığımı merak etmelisin.
-III-
Vücudundaki kıvrımları örten şu kumaş parçası,
bilsen nasıl engelliyor fırçamdaki ışıkları..
Sen tualimin karşısında uzanmış, hala poz verirken bana..

..bir de kokunun farkında değilsin sen..onu da sonra anlatacağım bir ateş yakıp- dumanıyla gittiğim yerden..