Çizilmiş avuçların tam ortası durduğun hayat
Şimdi aramızda bilmem kaç nehir
Kaç sözcük anlatılmayan
Ara sıra uğra sen
Uyanmak gibi denizime
Uğra getir pullarımı
Bak ne çok sensizim
Benden çözülemez bu denklem
Aklı hepten karışacak karıncaların
Unutma uğra sen çocukluğun hatırına hiç olmazsa
Yeniden kuralım oyunları
Bilmem ki aramızda kaç dağ şimdi
Sen uğra bana
Kendinden koklayalım şehri
Ağlayalım


Ne kağıtlar öldürdüm yokluğunda
Aradığım numaralar senin olana yabancı
Kurtulamadım özlemekten sarıldım yakalarıma
Boynu dedim hala mağrur mu gölgelerde
Gözleri tam da ikindisi zamanın
Dudağında kırlangıçlar kümelenir
Doğurur kelebekler yanağında
Bir uyumak zor oldu bir de uyanmak
Döndüm durdum ışığına
Şimdi aramızda bilmem kaç ten
Kaç yürek yeni baştan işlenmiş ruhlara
Sen yine de uğra bana
Pazarda bulamadıklarımdan getir
O sevdiğim fotoğrafını mesela
Ağlayalım


Gülüyorum ben de en çok akşamüstleri
En çok giderken seviyorum günü
Gitmelere aşık oluyorum durup durup
Dönüp dolaşıp seni çiziyorum aynada
Uğrayacaksın değil mi
Sonun da sonunda olacağım an geleceksin
Dönüşlerin bitecek yazgıma
İnançlı bir umuş benimki yaratmak gibi saçlarını
Öpüverecekken alnından durması gibi zamanın
Şimdi aramızda bilmem kaç ihtimal
Kaç umut bana getirecek ellerini
Sen uğra bana bekleme baharı
Şarkılarımı getir
Gitarını da yanında
Ağlayalım
...