Yükselen yangını görmekten aciz,
Gönlüme kibriti çalan gözlerin.
Ömre borç senedi, kalbime haciz,
Koyarak rızamla alan gözlerin.

Sırrını saklarken bahanesinde,
Adımı ezberler yar hanesinde.
Sevdamın gariban meyhanesinde,
Yürekten bardağa dolan gözlerin.

Hüznümün özünden çiçekler deren,
Ruhuma sevgiden asalet veren,
Hayalden başlayan, düşüme giren,
Zavallı halimi bilen gözlerin.

Sevdanın meyinden başımız duman,
Olunca bakışı Leyla’dan yaman.
Sıcacık elinden tuttuğum zaman,
Yüzüme sevgiyle gülen gözlerin.

Rengine boyanır sabrımın taşı,
Yüzüme gülümser kırk yılın başı.
Sitemim yüzünden döktüğü yaşı,
Kirpiğin ucuyla silen gözlerin.

Nuruyla feleğin zulmünü aşan,
Şavkıyla kalbimin kabrine düşen,
Nazından kaçtıkça peşimden koşan,
Gönlümü çilede bulan gözlerin.

Mehmet Nacar