-Dostum EROL'a-

-Tüm Arkadaşlarım Adına-

Hatırlar mısın?
İkimiz, sadece ikimiz kalırdık,
Bütün çocuklar giderken bahçelere
Oturur, beklerdik,
Biz sakindik, biz farklıydık
Oturur, konuşurduk,
Kardeşimizle son kavgamızı
Oturur, konuşurduk,
Hayallerimizi, benzer yanlarımızı
Gülerdik onların yaptıklarına
Ama, onlar döndükten sonra bahçelerden
Unutmazdık hiç bir zaman,
Kendi hakkımızı da istemeyi
Onlar da verirlerdi hemen,
Çünkü, çok severlerdi bizi

Hatırlar mısın?
Oturur, tartışırdık,
Bir yaz akşamından,
Gece yarısına dek,
Tüm gün boyunca yaptığımız maçları
Şimdiki gibi ayrı değildik,
Bütün çocuklar vardı o zaman
Oyunlar yetmezdi,
Yeni oyunlar yaratırdık
Aynı renklerde, aynı takımlardaydık
Herkes korkardı,
Mermi gibi uçan şutlarından
Sen beni alırdın çoğu zaman
Durup, beklerdim kale önünde pasını
Ne goller atmıştık, bağırıp koşmuştuk
Ettiğimiz son maçlarda,
"Paslanmışsın be Seyfi!"
"Eskisi gibi değilsin artık!" demiştin
Seyfi, belki daha kolay gelirdi
Belki de hoşuna giderdi
Hep böyle çağırırdın beni
Şimdi, bütün çocuklar büyüdü
Mecburduk ayrıldık, güya adam olmuştuk
Bu koskoca orman
Bu koskoca göl
Ve gidebildiğimiz heryer bizimdi
Ne maceralar yaşadık, şanslı çocuklardık
Şimdi anılarda ve birkaç fotoğrafta kaldık

Böyle mi olacaktı,
Yeniden birleşmemiz?
Böyle mi olacaktı,
Eve dönüşün?
Affet bizi, affet..
Seni arayamadık, soramadık
Sen bizim en iyi dostumuz,
Bizim arkadaşımız EROL'dun
Hayatın boyunca, sabırlı, kuvvetli
Dürüst ve azimli bir siper oldun
Çalıştın, ailene baktın, korudun,
Zamanın geldi, sen de asker oldun
Sevinçliydik, rahattın, eve yakındın
Tertemiz bir delikanlıydın, iyi bir er oldun
Karşında selam durduk hepimiz
Bizi bırakıp, cennete gider oldun..