Dün ışıklar söndüğünde senli sayfaları karıştırdım defterimde
Meğer neler neler gizliymiş her kelimede
Neler saklıymış resimlerde, öyle bir baktım işte
Birtek soru kaldı ezberimde, unuttun mu beni
Bilmek mümkün değil belki de
Dilde belki öyle, belki gerçekte de
Bunu ne anlatır imge düşkünü bir cümle
Ne de divit ucuyla yazılagelmiş herhangi bir alfabe
Belki artık önemli değildir bile
Fakat birşey unuttun bende
Denize nazır bir yalnızlık
Gururu heybesine sığmayan bir yolcu
İçindeki sakinliğe yabancı hem de
Hem de yaklaşan sana kendi içine yürüdüğünde
Bir yalnızlık, görkemli, harikulade
Hayale hüküm giymiş zamandan azade
Ve bir yalnızlık ki sancısı sessizliğinde, sensizliğinde
Yar, bir yalnızlık unuttun bende
Benimse yaşama sevincim kaldı sende
Senin olsun sar taç yaptığın kır çiçeklerine
Gözlerine süzülsün binlerce kere
Ki şahit olsun denizlerin enginliğine
Yine...