bugün eve yürüyerek geldim ben..
çoðu zaman gülerek geliyordum,
bugün yürüdüm..

sen baþka ruhlara gitmeyi tercih ediyorsun,
baþka yüzlere,
baþka ellere..
halbuki bana hep "sen baþkasýn" diyorsun;
lakin benim elime,beim yüzüme uzun zamandýr gelmiyorsun..

tarihin tekerrürden ibaret olduðunu bilmek,
yaþadýðým günü özel kýlmýyor malesef..
beþ vakit kýlýnan bir namazla,beþ vakit özel kýlýnan bir sevgilinin
sevabýný ölçemiyorum..

bana duyulan ihtiyaçla,benim duyduðum ihtiyacýn
güdülenmesini yapamýyorum..

ben sana
"avazým çýktýðý kadar susuyorum" diyorum,
sen bana
üzerinde senin dudak izlerin olmayan bir bardakta su getriyorsun..

farkýndayým artýk kahramanlýk yapmaktanyada
hep beni kurtarmaya çaýlýþmaktan sýkýldýn!
son bi sual o zaman örümceðe;
bulutlarý pembeye boyarsak;
yaðmur pembe yaðar mý?..

ben bugün eve yürüdüm..
dün eve gülmüþtüm ama..
ne oldu ki?