Şimdi, zamansız bir noktada, seni düşünmek düşünceleri geliyor aklımın almayan sınırlarına...
Yalnızca..ve sadece, bir parçanda bulduğum aşkla, sana dönen bu yüz ve hatamla yine de...
Vazgeçilmez, mutlak olan bütünlüğüne karışma hissi...
Ölüm! sen misin?

Nasıl bir aşk var karanlığında bile...
Yok olmak mı, yeniden doğmak mısın?
Ya saflığıma giydirilecek renkler kalmadıysa...
...her yanım tenhalaştığında...
...yanında mı açıcam "öz"ümü?
Beklediğim ben misin?

Yerine oturur mu parçalar,
kaç adım geri ve kaç adım ileri...
ya yollar belirmiyorsa?
Çok zaman önce aldığından mı aslında;
kalanları bulamayışım...
Beklenen ne şimdi, özlenen sensen...
Hissettiğim kadar güzel misin?

Hangi an'ın ahında bıraktın düşlenenleri,
özleneni resmettiğin fırça darbelerini?
soruların ucundan tutmaya, kalanını almaya...
...gelir misin?

aura