bilinç kıyısı


o sadece ne yapacağını bilmiyordu
bulut yokken göküyzünde     
neden bir yağmur rehaveti olurdu ki
belki de diğer tüm gözlere ışıldıyordu da güneş
tüm tenleri okşuyordu da rüzgar
sadece onu unutuyorlardı
ve o sadece ne yapacağını bilmiyordu

Hissediyor mudur diye düşündü
neden attığını bilmediği adımlarını,
Nereye gittiğini bilmediği yollar.
Acaba isteyerek mi serin gölgesine alıyordu onu,
altından geçtiği ağaç
neyse dedi
zaten o sadece ne yapacağını bilmiyordu.

kaldırımdan tezgahlarda anadoludan insanlar korsan kitaplarıyla
yol boyunca resmiyet insanları hızlı adımlarıyla
okullarından çıkan çoçuklar ,sonra bel ağrısı yapacak, ağır çantalarıyla,
onları pencerelerde bekleyen anneler meraklı gözleriyle
ne yapacaklarını biliyordu
ama sadece o ne yapacağını bilmiyodu

sonra birden hepsinden uzaklaştı
ve onu gördü
çok güzeldi
uzaklardan çok sessiz görünmüştü
ama yakından çok ses yapıyordu
artık ne yapacağını biliyordu
çünkü sadece ne yapacağını bilmiyordu.