Hayatýmýz eleþtirmekle geçiyor. Hem de ne ürettiðimize bakmadan, ortaya koyduðumuz bir emek var mý düþünmeden sürekli eleþtiriyoruz.
Farklý din, etnisite, siyasi görüþ, mezhep vs saikiyle, bunlardan birine mensup herhangi bir kiþiyi sýrf bu mensubiyetinden dolayý ikincil görmek, veya her ne þekilde olursa olsun kendi toplumsal baðlarýný en iyisi, en güzeli, diðerleri üzerinde egemen olaný(olmasý gerekeni)ve diðerlerini de öyle olmaya zorlayaný gibi vehmetmek ve bunu davranýþ ve sözlerle þekillendirerek karþý tarafý incitme aracý olarak kullanmak düþün alanýnda bizi toplumsal barýþ sabotajcýsý haline getirebilir.
Bilgilerimizi egoistlikle besleyip, diktacý psikolojiyle soslayýnca hele de farklý fikirlere sahip insanlara karþý eleþtiri sýnýrlarýný aþan hatta aþaðýlayan tavýr ve sözler için malzeme olarak kullanýnca da toplumsal barýþý tehdit edebiliriz.
Oysa ki her fert, birileri hoþ gördüðü veya tolere ettiði için deðil, aslýnda özgürlük alanlarý içerisine serbestçe hareket edebilme hakkýna doðuþtan sahip olduðu için diðerleri ile eþittir.
Galiba genlerimizde birazcýk heykeltýraþlýða meyyallik var. Ancak bunun tezahürü, düþünsel yontmalar, kalýba sokmalar, þekil vermeler olarak ortaya çýkýyor.
Tüm düðüm, ifade özgürlüðü hususunda önüne bariyerler konulmuþ kiþiler tökezlemesin diye, her kesimden insanýn omuz vererek engelleri hükümsüz kýldýðýnda çözülecek…