YAŞLILIK

Uyanıyorum,
Yine yalnızlık… Yine yalnızlık…
Ruhumu deliyor derinden pâre pâre.
İçim kan ağlıyor, serzenişin eşiğinde .
Sesimi duyuramıyorum,
Ne yâre ne yârene,
Hele çocuklarıma,
İçimde yaşattığım umutlarıma….

Dünya küskün mü?
Diller susmuş mu?
Elimden tutacak bir can yok mu?
Yalnızım, mutsuzum, kimsesizim.
Kimsesizliğimin içindeki viranede.

Tabii, belim büküldü, dertlerim çoğaldı.
Güzellik ise çoktan yokuldu.
Sadece söyleyen bir dilim, anılarım kaldı yanımda.
Yaşlılık cenderesini vurdu boynuma.

Koşar adımlarımın koşamaz olacağını bilmezdim.
Hele yaşlanacağımı hayal bile edemezdim.
Etrafımdaki gülen yüzlerin solacağını,
Bu yaşıma gelmeden çözemezdim.
Benim adım yaşlılık, arkadaşım ise yalnızlık
Sevgi ÜNSAL ( rumuz: gülistan)