Yaralı sığınıp çınar dalına,
Konmuşken uzağa uçma bir daha.
Yalancı dünyanın aşk masalına,
Kanmışken gerçeği açma bir daha.

Ömrünün çölünden ıstırabını,
Toplayıp doldurma gönül kabını.
Güneşi üşüten aşk şarabını,
Anmışken hasrete göçme bir daha.

Falımı açtınsa kara bahtından,
Sarıl ellerime, dönme ahtından.
Zirvede salınan hüzün tahtından,
İnmişken çileyi seçme bir daha.

Ey ipekböceğim, girdin kozana,
İpekten sevdalar ördün ozana.
Sevdamın yolunda gönül tozuna,
Dönmüşken toplayıp saçma bir daha.

Aşkın deryasını kuruyan göle,
Benzetip mecnunu gönderme çöle.
Kaf Dağı ardında gönlünü bala,
Banmışken zehirler içme bir daha.

Mehmet Nacar