Bir yazmakla başladı herşey ve birlikle oldu bütün. her bütünde bir eksik vardı zaten ve ben o "bir"i en başında yazmıştım.
Bir varmış bir yokmuş bu masal öyle bir masalmışki başladığı yerde biter, bittiği yerde başlarmış .
hiç görmediğim yada hep gördüğüm "l" nin masalıydı bu.
Masala inananların masal olduğu devirden kalma bir masal, bu geceye ait bir masal.

"l" gökyüzüne bakıp güneşi görmüş , erimiş . Sonra kar yağmış ,dünyayı beyaza boyamak için, bu seferde "l" donmuş.
bir türlü istediği olamıyormuş "l" .Edilgenliği büyüdükçe varlığı belirsizleşiyormuş. Çokca düşünmüş neden böyle olduğunu. Sonra isminin okunuşunun elif olduğunu öğrenmiş . Ama neden yazılışı "l" imiş bunu çözememiş. herkesin ismi böyledir diye düşünmüş. aslında herşey elini uzatma mesafesindeymiş ama gel gör ki "l" sırrı çözememiş.

zaman geçmiş başka birşey çekmiş dikkatini bu sefer . herkes neden tek demeye başlamış.
düşündüğü sadece bu olmaya başlamış ...

oysa kendide yanlızmış fakat bunu göremeyecek kadar kendine uzakmış.
sürekli başkası olmak istemiş , durmadan başkası olmak için uğraşmış ama olmamış.
aşık olmuş, aşık olduğu insan olmaya çalışmış ama yine olamamış.

o zaman aslında aradığı tüm sırların isminde olduğunu görmüş. elif bir demekmiş ve insan kendi olmadan başkası olamazmış.
tek olmak demek başka, bir olmak başka birşey demekmiş. aşık olmak içinde kendinden çıkıp başkası olmak gerekmiş .

peki nasıl hem kendi olup hemde başkası olacaktı ?

bunuda hiç çözememiş. bu SIRda hayatın kaynağı olmuş ...