yalnızlıgına sarılan adam .....

bu sözler kulagı sağır olan sevgiliye................

karanlığın pezevenk olup beni satmasına ....
yalnızlığın fahişe olup benle yatmasına alıştım .....

son sayfa bilinmezliğine ayırdım ......

Bilirsin gevezeliğim susar sen geldiğin zaman.
eskimiş düşlerime sen sokuluyorsun

ben susuyorum .....

dilimin ucunda asılı kalan kelimler ....
kelimlerim içimde;
sen hayat olurken herşeyimde
bir cellat misali benle savaşan sen
Yüreğindeki darağacına asılı kalan ben..

yokluğun sırtıma vuran sesinsiz fırtanaları taşırken ...
Taşıyorum yokluğunu
,dermansız ayaklarım titreyerek yol alıyor ..
Düşme düşümden diye;
Gözlerimi açmaya kıyamıyorum ...açarsam ....güneş ışında bozulacak belki bu büyü....
Gözlerimi kapatıyorum bu ara sık sık.
Karanlığa ihtiyacım var biraz.

defalarca geberdim hayata ait yaşanılmışlıklarda ...
.tüm umutsuzluğa saldım tebessümlerimi ...
yanaştığım her limandan topladığım sonbaharları...
görmeden nefretin yansıması doguyor yanı başımda hissetmeden kendimi ....

geceleri bölünüyor ....
taşbasamakların gerisinde usulce tutmaktayım kalp atışlarımı ....
avuclarımın içinde
çıkışsızlığa ait olan gerçekler ....
....içimden koparken hayat...
atlıyorum yaşadıklarımı ....her sabah vaz geçilmezlere bakıyorum ve gülümsüyorum
ölüme .....üzülme sen ......herşeye alışıyor insan .....
ölü ruhlar sehrinde ....kesik ellerle yazıyorum .....damlalar süzülüyor kagıda cümleler oluyor .....
küçülüyor gölgelerin ....
izi azalıyor hayatın ....
lekeli dünyada bir beyaz olmak ....
cekimli sözlere bakmadan sana cekimli kalmak ....
sokak lambası altında sızan bir berduş ....kalbime baskılı soguk bir metal ....sol yanımda hapis senle yaşananlar ......dünyayı aşk bildim ....imkansızlıklar içinde sen doğuyorsun her nefes salışımda ........sesinin parmak izleri katlediyor....
aklımdasın ....

aklımdan kopan her parçada....arıyordum.....meşgule düşen numaraları ....bir dudak kırpman depremlere boguyor bedenimi .....
üşüyen içimde anlık senler ısıtıyor beni .....
en kırmızı ruhumun duvarda yansıması...
kırılmış yine kelimeler .......sisler ardında yaşam kadar uzak ....

müritlerinin gözünde bir kez daha çökerken tanrı ....kilise çanları ateşlerini saçıyordu .....kesilmiş hatlar meşgul sesi yankılanıyordu .....
sen ben tanrı biz üç kişlydik sevgilim .....seni öldürdüm ...tanrı ise içimdeki yarattığım katliamları sorumluluğunu üstüne alamadı ...