Bir aşk üçgeni

Bir aşk üçgeniydi.. Oyunun kahramanlarıydık.. Sen,ben ve umutlarımız.. Yanyana büyüdük,büsbütün hayal olduk uçtuk bulutların üzerine.. Yağmur olduk daha sonra.. düştük birbirimizden ayrı ayrı,sert damlacıklara bölündük.. Kent'e vurduk her bir parçamızı.. Oysaki biz gibi el ele yürüyenler olmuştu bizden sonra el ele.. Ayak izlerini sildik tüm kentin.

Yağmur devam ediyor,ben yürüyorum ama üşümüyorum,üşümem gerek.. gezer tozar bir adam oldum nasıl olsa..

Umutlarımızla yaşadık,kırıklarımıza bastık çıplak ayak.. Kanadık.. Bir bant bulamadık birbirimize,nasıl olsa duracak ya,sonrada kabuk bağlayacak.
Bazen konuşurum,anlatırım sana anlatır gibi.. Dört duvarda hayata tutunmanın mutluluğunu yaşar gibi bir duygu salgılıyor içim,zamanı ters çevirip işliyorum.. Her günün bir diğerinden aynısını yapmamamı istesede ben ısrarla aynısını yapıyorum.. Iyiyim diyemiyorum..

Biz bu üçgenin içerisindeydik ,Üçgenin her kenarı eşit değildi.. üç eşit parçamız olmadı,üç'e böldüğümüz parçalarımızdı çarptık ve çıkardık.. oyun da böyle oynanıyordu ya.. Nasıldı? Kadın,erkek,umutlar..
her biri bir köşede bekler.. Aşk,üçgenin ortasına konulur.. zaman ve tarih yazılır bir köşeye.. Başlar koşu.. bir zaman ter boşalır alından bir zaman ise kalp yorulur hızlı hızlı atmaktan,yinede mucadeleyi bitirmemektir bu işin asılı.. Aksıyan bir plak gibidir.. Makinisti çevirir plak döner iğnesi seçer yolunu ve söyler.. Ne de güzeldir o ses kulak verirsen.

Şimdi..
Her umut bir sır kaldı..
serin rüzgarlar süzülüyor kulaklarımdan,ıslığını beynimde hissediyorum..
Bağrımın yanan közü vuruyor suratıma,cümlelerim tek tek atlıyor uçurumdan sensizliğine.
soğuk düşünceler dokunuyor vucuduma..
kırdıklarımız batıyor ayağıma.
yağmur yağıyor..
Müzik bitiyor..
plak aksıyor..