Ey baþý dumanlý Tokat daðlarý!
Aldýnýz yarimi ellerimden hey.
Þu an yaþadýðým erlik çaðlarý,
Kýrdýnýz sazýmý tellerinden hey.

Sýladan ayrýldým diye inlerim,
Nerde benim doludizgin günlerim?
Kendim söyler yine kendim dinlerim;
Tadamadým yarin dillerinden hey.

Kaybolmuþum iki vadi içinde.
Tüm dertlerim gizli neden niçinde.
Þu daðlarýn engelini geçin de;
Alýn beni gurbet ellerinden hey.

Burada güneþ doðsa, sabah olmuyor.
Ömür tükeniyor vade dolmuyor.
Askerim halimi kimse bilmiyor;
Sorun beni Tokat yellerinden hey.

Saat beþ dedi mi bir ses duyulur.
Kalkar koðuþ çoðunluða uyulur.
Bir tarafta ipsiz köpekler ulur;
Uzak kaldým dostun güllerinden hey.

Gençliðimden bir nefeslik haz kaldý.
Kýþ baþladý, o geçince; yaz kaldý.
Geçer günler tezkereye az kaldý.
Saracaðým aþkým bellerinden hey.