Uykusuz gecenin esrarı güya,
Ruhumdan damlayan bu kelimeler.
Henüz uyumadan gördüğüm rüya,
Yaralı ruhumu her an tekmeler.

Ne feryat, ne inilti, ne hüzün,
Hiçbiri anlatamaz sana derdimi.
Yine ağlamaklı çocuksu yüzün,
Hüznünle kaybettim yine kendimi.

Etrafın aşılmaz setlere gebe,
Bir de sen engel olma ne olur.
Annesini ister ağlayan bebe,
Sonra onu bir viranede bulur.

Ben de seni buldum bir viranede.
Adına Amasya adını koydum.
Ey şehzade şehri işte bu gece!
Kavrulan ruhumu ruhundan soydum.

Ufkumu yıpratan sevdamı, temiz
Ve eski haline döndürmek için;
Şu an yaşıyorum sevdanı sensiz,
Artık aşığıyım yalnızca hiçin.

Mollamehmetoğlu