Umut etmek yaşamanın gereği
bunu anladım bugün de.
dün ne çok şeye sahip olduğumu görmüştüm
ondan önceki gün ne kadar mutlu olduğumu

yağmur yağarken bir nisan gecesinde
‘Nisan’ diye bir şarkı dinlemek gerçekten çok güzel
bugün de bunu fark ettim
her ay için ayrı bir şarkı yapılması gerekiyor
gece ve gündüz için ayrı,
eşref saatleri için apayrı...!

bugün hangi çeşitte olursa olsun
yüzsüz, bulanık, kaçık
ve hatta karşılıksız;
aşkın hanemde konaklamasının ne şerefli olduğunu gördüm...
en güzel mezeleri sunuyorum şimdi önüne
içki yok, aşk bu, belli mi olur?
dağıtıverir ortalığı yine...

bugün hayatı, yaşamayı aslında ne çok sevdiğimi anladım
şimşeklerin ışığını, gök gürültüsünü ne çok sevdiğimi anladım..
müzikle mutlu olduğumu,şiirle bihoş olduğumu
hele bi de yanında çay oldu mu
ne çok beğendiğimi cevizli kurabiyeyi...

bugün sırf burada olduğum için bile,
sırf yere basabildiğim,
sırf kalem tutabildiğim için bile
ne çok sevinç dolu olmam gerektiğini anladım

Bugün de bunları anladım...
yaşamın en ortalık ama en tenha yerindeki
gerçekleri yakaladım

bugün kendi mutluluğumun
-sandığımın aksine-
sadece kendi ellerimde barındığını gördüm

bugün kendi kendime mutlu oldum
bir kedi gibi
belki de aldatarak kendimi

yarın?
yarına allah kerim...!

belki karanlıkta kalırım yine...