DİYORUM Kİ

Diyorum ki; Bazen sadece bir kırlangıç tazeliğinde özgür olsam
Aksam uçsuz bucaksız melodilerin içinde
Sonu nerde biteceğini bilmediğim tonlara geçsem
Senkopların birinden diğerine atlasam.
Her geçişimde minik bir tebessümün eşlik etse bana

Diyorum ki; Gözlerin ben olsa birazcık ta
Yağmurun topraktan kaldırdığı koku gibi koklasam derin derin.
Gözlerinde içimdeki seni biraz daha semaya yükseltse
Ve her çıkışta ürperen tenime dokunsan apansız bir hışımla

Diyorum ki; Bazen ben olsan biraz, hissetsen dünümü, bugünümü . . .
Mühürlesen adını adıma daktilodan teksirde yerini alan cümleler gibi
Cümlelerdeki eylem olma özelliğini yitirmeyen fiilimsilerde vurgulansak
Her vurguda biraz daha özümseyip akıtsan beni en saklı köşelerine doğru

Diyorum ki; Seninle biz tamamlasak köşelerimizi eşkenar bir üçgende
Her bir kenarımız farklı ama eşit bir yöne uzansa hayat çizgimizde
Paraleller gibi hüzün ve hasret kaplasa benliğimizi
Ve işte tam orada teğet iki nokta üzerinde birleşse benliğimiz

Diyorum ki; vivaldi’nin dört mevsimi gibi yaşayalım aşkımızı
Bazen hırçınlaşsın, bazen yağmur tanesi gibi üzerimize aksın,
Bazen ise Venedik gondollarında umudun farazi olmayacağı
Yerlere akıtsa bizi su gibi, masal yüzün gibi…