Radikalizm katý, kökten ani deðiþimler yönünde tavizsiz bir politikanýn savunuculuðudur. Kimi zaman sert, kimi zaman saldýrgan ve kimi zaman þiddetten yana olmaktýr.

Kur’an’ýn çizdiði mümin modeli ise güzel ve yumuþak sözlü, kavgacý üsluptan kaçýnan, kötülüðü iyilikle uzaklaþtýran, önyargýyla ya da düþmanlýkla yaklaþanlara karþý dahi ýlýmlý davranan, þefkat ve merhamet sahibi karakterdir.

Bu durumda radikalizmin üslubu ile mümin üslubunun asla uyuþmadýðý açýkça ortadadýr. Ýnananlar için kýstas Kur’an’dýr ve radikal insanýn ahlaký, Allah’ýn beðendiði ahlaka tamamen terstir.

Kur’an her konuda açýklayýcý örnekler getirir. Bu konudaki yol gösterici örneklerinden biri, Allah’ýn Hz. Musa’ya ve Hz. Harun’a Firavun’a teblið yapmaya giderken verdiði buyruktur. Firavun, devrin en azýlý inkarcýsýdýr. Böyleyken Hz. Musa’nýn aldýðý emir, "Ýkiniz Firavun’a gidin, çünkü o, azmýþ bulunuyor. Ona yumuþak söz söyleyin, umulur ki öðüt alýp-düþünür veya içi titrer-korkar. (Taha Suresi, 43-44) olmuþtur.

Firavun, tarihin en zalim ve en isyankar yöneticilerindendir. Ýlahlýk iddiasýnda bulunmuþ, dönemin müminlerine katliam uygulamýþtýr. Allah’ýn, bu zalime yollarken peygamberlerine verdiði yumuþak söz söyleme buyruðu, tebliðin ýlýmlý bir üslupta yapýlmasý gerektiðini gösterir.

Üstünlük Irkta, Etnik Kimlikte, Dilde Deðil Takvada

Müslümanlarýn karþýlýklý iliþkilerindeki kýstas ýrk, etnik kimlik, dil, makam ve mevki deðil, iman ve güzel ahlaktýr. Ýnsanlar arasýnda ýrk ve soya göre ayrým yapmak, etnik farklýlýklarý anlaþmazlýk konusu haline getirmek Kur’an ahlakýna uygun deðildir. Allah, tanýþmalarý için insanlarý farklý kýldýðýný, "Ey insanlar, gerçekten, Biz sizi bir erkek ve bir diþiden yarattýk ve birbirinizle tanýþmanýz için sizi halklar ve kabileler (þeklinde) kýldýk. Þüphesiz, Allah Katýnda sizin en üstün (kerim) olanýnýz, (ýrk ya da soyca deðil) takvaca en ileride olanýnýzdýr..." (Hucurat Suresi, 13) ayetiyle bildirir.

Vatan-millet sevgisi asil duygulardýr ancak bu duygularýn bir tür ýrkçýlýða dönüþmesi veya kendi ýrkýnýn kalýtsal olarak üstün olduðunu iddia etmek hatadýr. Bu görüþler Müslümanlarýn kardeþlik ruhunu zedeler, tesanüdü azaltýr, düþmanlýðý tetikler.

Kur’an bu anlayýþý, cahiliye toplumu özelliði olan "öfkeli soy koruyuculuðu" ifadesiyle tanýmlar:

Hani o inkâr edenler, kendi kalplerinde, ’öfkeli soy koruyuculuðu’nu, cahiliyenin ’öfkeli soy koruyuculuðunu’ kýlýp-kýþkýrttýklarý zaman, hemen Allah; elçisinin ve müminlerin üzerine ’güven ve yatýþma duygusunu’ indirdi ve onlarý "takva sözü" üzerinde "kararlýlýkla ayakta tuttu." Zaten onlar da, buna layýk ve ehil idiler. Allah, herþeyi hakkýyla bilendir. (Fetih Suresi, 26)

Yukarýdaki ayetten anlarýz ki; saldýrgan ve öfke dolu davranýþlara sebep olan ’soy koruyuculuðu’na karþýlýk Allah, ’güven ve yatýþma duygusu’ verir. Sadece Ýslam aleminde deðil, tüm dünyada çatýþma nedeni olan bu görüþ, Kur’an ahlakýyla baðdaþmaz.

Peygamberimiz (sav), insanlarý cins, ýrk, dil ve kabilelerine göre ayrýmcýlýktan insanlarý sakýndýrmýþtýr. Veda hutbesinde Müslümanlara þöyle seslenir Resulullah:

"Ey Ýnsanlar! Muhakkak ki Rabbiniz bir ve atanýz da birdir. Hepiniz Adem’den Adem de topraktandýr. Allah yanýnda en üstün olanýnýz O’ndan en fazla korkanýnýzdýr. Arab’ýn aceme, acemin de Arab’a, beyazýn siyaha siyahýn da beyaza bir üstünlüðü yoktur, takva hariç."

Kur’an’ý ve Peygamberimiz (sav)’in tavsiyelerini ilke edinen Müslümanlarýn tarih boyunca fethettikleri topraklarda çatýþmalar ve kan kavgalarý sona ermiþ, barýþ hakim olmuþtur. Toplumlar Ýslam bayraðý altýnda barýþ, adalet ve saygý içinde yaþamýþlardýr.

Bu bakýþ açýsýna sahip olan Müslümanlarýn birbirlerine duyduklarý sevgi Allah sevgisi, Allah korkusu ve güzel ahlaktan kaynak bulur. Allah yolunda samimi çaba içinde olan insana her mümin sevgi hisseder. Ne dili, ne rengi, ne maddi olanaklarý ne mesleði önemli deðildir. Müslümanlar arasýndaki iliþkilerdeki kýstas, Ýslam alemi için de geçerli olmalýdýr. Müslümanlar, birbirlerinin yardýmcýsý, dostu ve velisidirler.

Farklýlýklar yalnýzca zenginliktir, renktir; Allah’ýn ayetidir:

"Göklerin ve yerin yaratýlmasý ile dillerinizin ve renklerinizin ayrý olmasý, O’nun ayetlerindendir. Þüphesiz bunda, alimler için gerçekten ayetler vardýr." (Rum Suresi, 22)