Köþe yazýlarýma bir haberle baþlamak istiyorum;

“Merhum 8. Cumhurbaþkaný Turgut Özal’ýn ölümü ile ilgili iddialarýn araþtýrýlmasý için Ýstanbul Topkapý’daki Anýt Mezar’da bulunan mezarý açýlarak cenazesi Adlý Týp Kurumu’na kaldýrýlýrken, 18 Haziran 1988 günü ANAP’ýn olaðan genel kongresinde kürsüde konuþurken Özal’a düzenlenen suikastta kurþunlarýn isabet ettiði mikrofon direði ise müzede sergileniyor. Ýnönü Üniversitesi Turgut Özal Týp Merkezi giriþinde bulunan Turgut Özal Müzesi’nde Özal’a ait çok sayýda kiþisel eþyanýn yaný sýra Özal’a düzenlenen suikast esnasýnda kurþunlarýn isabet aldýðý mikrofon direði de sergileniyor. Suikast delili olan mikrofon direði, “Suikast sýrasýnda merminin çarptýðý mikrofon direði” tanýtým kartý ile sergileniyor.
ANAP Kongresi’nde Kartal Demirað’ýn iki kez ateþ ettiði belirtilirken, mikrofonda 4 tane mermi izi bulunuyor. Olayda sýkýlan kurþun Özal'ýn önünde bulunan mikrofonun ayaðýna sekip, sað el baþparmaðýný yaralamýþtý.”

Maalesef öyle olmuþtu.

Yaþý müsait olanlar hatýrlayacaklardýr; milyonlarýn ekranlarý baþýnda olduðu o gün, olay aynen öyle gerçekleþmiþti.

Aslýnda bu çok önemli bir olay, önemine binaen gidip sergiyi ziyaret etmek gerekir.

Asrýn yüz karasý olan bu olayda suikast delili olan o mikrofon direðindeki kurþun izlerini görmek gerekir.

Görüp meselenin üzerinde bir kez daha tefekkür etmek/düþünmek gerekir…

Tefekkür edip tarihten ders çýkartmak gerekir…

Söz konusu menfur olay üzerinde tefekkür etmiþken; tarihi çarpýtanlardan hesap sormak gerekir.

Sahi, vefatýnýn ardýndan koskocaman 19 yýl geçmiþken ne diye merhumun kabrini açtýlar?

Haydi bu insanlar, kendi büyüklerine, liderlerine saygýlarýný yitirmiþ, mevtalarýna da mý saygýlarý kalmamýþ, 19 yýl aradan sonra mezarlarýný açýp kemiklerini sýzlatýyorlar…

Hemþerimiz, 8. Cumhurbaþkanýmýz Turgut Özal bu memlekete iyilikten baþka ne yaptý ki insanlar ona karþý saygýlarýný yetirdiler?

Memlekette bu gün azýcýk bir huzur ve refah varsa o da onun attýðý tohumun yeþermesi sonucu deðil mi?

Tekrar Ýnönü Üniversitesi Turgut Özal Týp Merkezi giriþinde bulunan Turgut Özal Müzesi’nde sergilenen suikast delili mikrofon direðine dönecek olursak…

Kurþunlarla delinmiþ mikrofon direði aþkýna, hemþerimizi/ Özal’ýmýzý rahat býrakýveriniz.

Dünya’da ona rahat vermediniz bari mezarýnda rahat býrakýn.

19 yýl aradan sonra faillerini bulamadýnýz/bulmak istemediniz hala ne diye mezarýný eþeleyip duruyorsunuz?!

Tahliller yapýlacaksa, neden zamanýnda yapýlmadý?

Ne hikmetse, bu memlekette hep öyle oluyor…

Bu memlekete hizmet etmenin, çalýþmanýn, kendini vakfetmenin karþýlýðý ya daraðacýnda yaðlý bir ilmik, ya da dýþ mihraklý, yerli iþbirlikçiler tarafýndan sessiz sedasýz öldürülmekle sonuçlanýyor.

Ey Turgut Özal Müzesi’nde sergilenen, kalleþlerin kurþunlarýna hedef olan mikrofon direði;

Dimdik doðrularak ayaða kalk!...

Kalk ayaða ve zamana tanýklýk et…

Çarpýtýlmak istenilen tarihe þahitliðini tam olarak yap.

Titreme, eðilme, dik dur…

Sen ki; kurþunlara yenilmedin.

Sen ki; kalleþ kurþunlara siper ettin kendini.

Kurtarman gereken lideri kurtardýn o zaman ama yerli iþbirlikçiler tarafýndan sincice kurulan diðer tuzaklara engel olamadýn.

Sen ey mikrofon direði…

Zamana tanýklýk edebildiðin kadarýnca seni seviyor ve selamlýyorum…

Ve Malatyalýlar olarak, merhumu; “Allah’ýna gurban senin!..” vecizesiyle anarak
merhameti arz-ý arþý titretecek kadar bol ve geniþ olan Allah’tan rahmet ve maðfiret diliyoruz….