Buðu mu duman mý üstünde tüten.
Bir efsane adý dolanýr durur.
Nazlý kuðu mudur hayalde yiten.
Leyla leyl renginde saçýn savurur.
Ý.K

Çay üstüne yazý yazmak itiyat olalý bir punduna getirip mutlaka su perisine atýfta bulunuyoruz. “Alýþkanlýðýn yaman bir öðretmen” olduðu daha önce dillendirilse de þimdi bunu bizzat yaþayarak teyit etmek bu fakire nasip oldu.


Dar kalýplar içinde düþünenlerce yaptýðýmýz iþ çok da elzem olmayan iþlerden görülüyor. Yazdýklarýmýza kimi burun kývýrýp geçiyor, kimi daha ileri giderek gereksiz bir iþle iþtigal ettiðimizi; alenen ilan ediyor. Bu nahoþ yaklaþýmlar, bizi yaptýðýmýz iþten vazgeçirmek yerine; aksine þevkimizi ve heyecanýmýzý artýrýyor. Sadece bilir bilmez ahkam kesmeleri biraz üzüyor.


Bu durumu da “Her akýl bir olsa koyuna çoban bulunmaz.”sözünün manasýnca suhulet ve sükunetle geçiþtiriyor; berrak bakýþlý peri ile olan muhabbetimizi daha da pekiþtiriyoruz. Onun buðusunda,tadýnda, billur misali hâlinde yeni yeni iklimler keþfediyoruz. Nice hayal ülkesinin emsalsiz melikelerini iklimimizde görmekten haz alýyoruz.


Çay ve su ikisi de temiz fýtratlý. Su aziz ve mübarek, çay suyun nazlý hâli. Suya saðýlan gizemli ýtýr, ayrý bir tat ve rayiha ile baðlar bizi kendisine. Suya olan muhtaçlýðýmýz çaydan evvel olsa da çaydan aldýðýmýz haz sudan aþaðý kalmaz. Çayý, kâh yalnýzlýðýmýzla kâh dostlarýmýzla paylaþýrýz. Bu paylaþým esnasýnda, sükunetin ve suhuletin kapýsýný nazikçe çalýp içeri sakince gireriz. Hâl diliyle kal dilini harmanlarýz dem dem.


Bu sýrada çay demindeki usare harflere siniyor. Buðulanmýþ sözcüklerle haz mahreçli cümleler kuruyor çayý analtýyoruz. Yaptýðýmýzý da marifet deðil “gönül iþi” olarak görüyoruz. Bu da böyle biline…
Ankara, 07.10.2012 Ý.K