Bütün sayýlarýn toplamý kadardý sayýmýz, bütün günlerin dizilimi kadar açtýk ‘adalete’. Yemeðe susmamýzýn ve sevdiklerimizi reddimizin 55. Günündeyiz. 55 gündür avukatlarýmýzdan baþka kimseyle görüþmedik. Annelerimiz, babalarýmýz ölümümüzü izlemesin istedik. Avukatlarýmýzý da kabul etmiyoruz artýk. Ölüme kaç kaldýðýný sayýyoruz düþünebildiðimiz saatlerde. Düþüncemizde hak ettiðimiz adalet var ki açlýðýmýzýn karanlýðýna denk geliyor saat. 

Suyu almýyor artýk midemiz, gittikçe sindiriyor kendini. Yemek kokusunu almýyor burnumuz. Oturduðumuz yerden doðrulamayacak kadar gücsüzüz. Ýnsanlarýn ilgisini çekmek deðil niyetimiz, bu topraklar üzerinde biraz olsun saygýya ve öneme ulaþtýrmaktý sesimizi niyetimiz. Kimsenin yüreðinde küçük bir kývýlcýmý yakamadýðýmýzý görünce bir an önce ölmek istiyor çoðumuz. Yemeðe deðil saygýya açýz. Ölümümüz kimsenin yüreðine ses olmayacak belki ama en azýndan inançlarýmýz için direniyoruz. 

Bir çoðumuz farklý hücrelere alýndý, sese ve ýþýða duyarlýlýðýmýz rahatsýzlýk vermeye baþladý. Gücümüz yarýlanan bedenlerimize eþ olarak tükenmeye baþladý. Iþýk için savaþýrken ýþýktan korkmaya baþladýk, doðanýn sesine hasretken metallere çarpan jop sesi çýldýrtýyor bizi. 

Sussun Dünya, dursun aydýnlýk. Bedenlerimizle beraber kurumakta vicdanýnýz. Destek olun demiyoruz ama nasýl olurda susmayý görev bilir Tanrý mucizesi insanlýðýnýz. 

Bitsin bu iþe yaramayan gürültü, susturun iþe yaramayan sahte sevginizi.

55 koca gündür biz gururla ölümü taþýyoruz ama 55 gündür 55 yürekte umudu yeþertemiyor insanlar...

Ölüyor bizimle insanlýk, uyan Adem uyan Havva gör bak nesline edilen zulmü. Gör ey Mesih, duy ey Musa uðruna öldüðünüz canlar ölüme alkýþ tutmakta.....