Yer kabuðu... Aðaç kabuðu...Elma kabuðu... Ceviz kabuðu... Kaplumbaða kabuðu... Tüm acýlar kabuk baðlamýþ. Yine de kaplumbaða kabuðuyla yürür. Aðaç kabuðuyla büyür. Elma kabuðuyla þekillenir, ceviz kabuðundan çýkýp filizlenir. Sen de kýr kabuðunu ya da durma yerinde. Ya çýk göklere ya yürü ümitlere. Hangi acý ayný dozda kalýr, hangi acý mutluluðu kapatýr? Aç pencereleri, kapýlarý, bacalarý. Duman gibi dol gökyüzüne, ýþýk gibi dol yeryüzüne. Acýlara yol ver. Hangi yolcu ebediyen kalýr istasyonda? Herkes biletine göre alýr yol. Sen de acýlara salla kol. Hangi deðirmen tanýr, unu ve darýyý? Öðütür durur ve doldurur sonunda ambarý. Her günden karlý çýk. Doldur yüreðini sevgiyle, neþeyle. Baþýn dönse de deðirmen taþý gibi acýlarý un ufak et. Doy hayata. Felek deðirmen taþý gibi dönse de senin þansýn da bir gün döner.
Dik duruþun, direncin, neþen düþmanlara kapak olsun. Biraz da onlar tencerenin içinde kavrulsun. Kitap kapaðýndan tanýnýr, yara kabuðundan. Býrak acýlarýn kabuk baðlasýn. Yaþa kabuðunla, büyü aðaç gibi, yürü kaplumbaða gibi. Adaletin terazisi bir patatesle, bir domatesle seni mahkum eder. Ve sen bir ömür boyu aç kalýrsýn. Býrak karpuz kabuðunu denize. Yaslan vicdanýna, güven kendine. Bak ufukta ne çok renk var. Yaþamýný renklendir. Yeni bir çerçeveden bak dünyaya. Aðlama boþu boþuna.
Koca daðlar utanmazken kurdun kaptýðý kuzudan. Sen niye insanlarý dað diye büyütmektesin? Neden neþeni taþa, ete, kemiðe çevirmektesin?
Gülüþün yaðýz delikanlýlardan ve nazlý yardan güzel olsun. Gözlerindeki bir damla yaþ tüm yürek ateþini söndürsün.
Sandal tahtalara çakýlan çividir. Ve sen de çivi gibi çakýl hayata. Bak denizler batmýþ gemilerle doludur. Sandallar da bir o kadar hayata tutunmaya çalýþanlarla doludur. Yüreðine batsa da hayat, sen sandallarýný denize çýkar.
Bardaðýn son damlasý son mektup gibidir. Ya yüreði taþýrýr ya yüreði sakinleþtirir. Son ver cafcaflý sözlere. Noktayý koy seni býrakýp gidenlere.
Kabuk acýlarý kapatýr. Açýlan her kabuk yarayý yeniden kanatýr. Buna hangi yürek dayanýr? Yürekli ol. Sana gelen yaralarýna basmasýn. Giden yaralarýný açmasýn. Býrak artýk biraz da onlar aðlasýn.
Kiraz kirazýn halinden anlamaz. Kuþlar ise kirazýn sadece tadýndan anlar. Yine de anlayanlar çoðalsýn diye çoðalan anlayýþsýzlara inat, kirazýn tohumu düþer topraða. Boy verir, filiz verir kiraz. Tanrý daha ne yapsýn bunca merhametini dökmüþken topraða ve yine de yetinmez Tanrý: Kirazýn odunundan saz çýkarýr, insan boynunu büksün diye. Güzel duygularla beslensin diye kirazdan sadece meyve çýkarmaz Tanrý, keman da çýkarýr ve insan yine de kulaklarýný týkar söze, müziðe. Sadece kendi egosunu dinleyenlere bülbül sesi, su sesi, yaðmur sesi, keman sesi ne yapsýn. Tanrý da bunca sesleniþinin ardýndan baþka ne desin.
Ah acýlarýn artýk dinsin!