Karanlýk bir gecenin mum ýþýðýnda yazýyorum sana kýrmýzý. Tüm keyiflerimi soyundum, kendimi izliyorum bu gece. Herseyinden soyunmuþ bir beden ve çökmüþ morarmýþ gözler. Þehirde kaç ruh kalmýþ zaten iskeletini terkeden ? Gidiþlere çýra olmuþ, kaç mor kalmýþ gözü yaþlý ? Hiç akla gelmeyen ayrýlýklara gebe gecelerden, kaçý hala üzgün ve kaçý piþman saat üçü beþ gece ?

Þehirde bir garipti zaten bu gece, Bakkal Ramazan erken kapatýp gitmiþti ve buzun koynuna girmiþti tüm yollar. Deli bir yangýn çýkarmak istedim, tüm günahlarý yakan, bütün ayrýlýklarý solduran, yerlerdeki buzlarý eriten, gökyüzüne kadar ulaþacak, alacakaranlýða kýrmýzýyý anlatacak bir yangýn.. Ya düþmeliydim, yada çýkmalýydým artýk bu dipsiz kuyudan. Ne yazýk ki kuyunun üstü çoktan örtülmüþtü ve karanlýkta sularla kalmýþtým. Tüm gücümle baðýrdým, gelip kurtarmaný istedim. Ama ben yanlýþý çoktan yapmýþtým, dönülemeyecek tüm yollardan dönmüþ gelmiþ, ters yön yazan tabelaya raðmen seni kanýma iþlercesine sevmiþtim..

Mehtaba küfrederek yürümeye devam ettim, bir daha asla peþinden ters yönlere girmeyecektim. Her gözlerimi kapatýþýmda ve her yüreðimi dinleyiþimde hata etmiþtim zaten, kýrýlan tüm prangalarýn hatýrýna bir cigara daha yaktým. Hýzla geri dönüp, geldiðim yollardan geçtim. Bir delilik göstergesi olarak, kaldýrým çizgilerine basmadan yürüyor, baþýmý yerden hiç kaldýrmýyordum. Sessiz ve dilsiz dostlardý kaldýrýmlar, takatsiz kaldýðým her gece çýkarlardý kýnlarýndan ve imdadýma yetiþirlerdi hiç soluklanmadan..

Aniden sokakta seni gördüm sanki. Üzerinde kýrmýzý gömleðin, altýnda beyaz pantolonun, köþeyi dönüverdin hýzlýca. Bekleyemeden koþtu adýmlarým, köþeyi dönüp sana yetiþmeye çalýþtým. Bir baþka daha köþe dönmüþtün ve yine ardýnda kalmýþtým. Vargücümle koþmaya baþladým, seni mutlaka yakalayacaktým. Hayal bile olsan, dudaklarýna dokunduðumda, yavaþ yavaþ yokoluþunu izleyecektim. Siyahlýklara karýþmýþ kýrmýzýlýðýna gitgide daha çok yaklaþýyordum, yaklaþtýkça ürperiyor, bedenimi geceye sarýyordum. Salya sümük yakaladým seni, kolundan tutup yüzünü çevirdim. Olduðum yere çöktüm, cigaranin etkilerini bir kez daha hissettim. Baþýmý yavaþça kaldýrýp son bir umutla baktým. Garip bakýþlar altýnda ezilirken, " ben deli deðilim, sadece benzettim " bile diyememiþtim..