Al Bir Kasa Portakal
Al kardeþim al. Para pul istemez. Yeter ki portakal kasasýyla birlikte þu Kýbrýs’ý da al götür. Anamýzýn rengi belli olmayan sütü gibi helal olsun alýp da götürene. Kaç yýl oldu bu devleti yönetiyoruz. Bir kasa portakalý bile satma becerisini göstermedik. Bir kasa portakalý bile satamayan bir devlet, devlet mi olur? Al kardeþim al. Sakýn geç kalma. On sekiz yirmi yýl sonra nasýl olsa alacaksýn. Kabir azabý çektirme bizlere. Çok muhterem alýcý. Sakýn bizim adamlar gibi evet deyip de bu iþi uzatma. Hayýr de ki; kafanda tasarladýðýn Enosis’i bir an önce gerçekleþtir.
Sakýn insanlýk görevidir diye bizi düþünmeyin. Biz Kýbrýs’sýz da yaþarýz. Vatan dediðin ne ki? Kýbrýs elden gittikten sonra ölenlerimiz açýkta mý kalacak? Nasýl olsa kokuþmamamýz için bizi gömecekleri bir çukurumuz olacak. Yýllardýr Ýngiliz ve siz Rumlarýn baskýlarýyla Kýbrýs’ý terk edip yaban ellere yerleþenlerden hangi birinin ölüsü açýkta kaldý? Va mý bunun baþka türlü tarzý izahý? Giden gider kalan Kýbrýs sizindir. Güle güle kullanýn.
Her toprak parçasý, geniþliði ne olursa olsun vatan deðildir. Vatan o toprak parçasý uðruna ölüm göze alýnýyorsa, üzerinde yaþayanlarýn kanlarý ile sulanýyorsa vatandýr. Kýbrýs’ta yýllarca Rumlara karþý diþe diþ týrnaða týrnak, dünyanýn en büyük kavgasýný onurlarýyla yapmýþ olan mücahitlerin gazi ve þehitlerinin çocuklarýna ve torunlarýna ne oldu böyle? Nasýl oldu da üç kuruþluk çýkarlarý uðruna vatan sevgisinden böylesine yoksun kaldýlar?
Girit’in yitirilmesinde oynan oyunlar Kýbrýs’ta da aynen uygulanmakta. Girit elden giderken Giritliler yaþamlarýnýn en þansýz döneminde yaþýyorlardý. Eli silah tutan tüm gençler Osmanlýlar tarafýndan askere alýnmýþlardý. Girit’i Rumlara karþý savunmak bir avuç yaþý geçmiþe ve gencecik çocuklara kalmýþtý. Üstelik kendi ikbalini kurtarmaya çalýþan Osmanlý hiçbir þekilde topraklarýný savunan insanlarýna arka çýkmamýþtý. Asker aldýðý yetmiyormuþ gibi mücadele için gereken silah yardýmýný da yapmamýþtý. O kötü þartlara raðmen mücadelelerini en onurlu bir þekilde yýllarca sürdürmüþlerdi.
Bu gün için Kýbrýs’ta olabildiðince genç bir kuþak var. Her türlü dayatmayý alt edebilecek güçleri var. Ama onlar vatan uðruna savaþmaktansa, vatan uðruna her türlü zorluðu göðüslemektense, baþka bir ülkenin boyunduruðu altýnda, olmayacak bir ikbal uðrunda yaþamayý göze alýyorlar. Kolay zannediyorlar yabancý bir ülkenin boyunduruðu altýnda yaþamayý. Oysa onurlu insanlar için öylesine zor ki.
Babam zorluklardan kaçmayý marifet sayanlar için hep ayný kýsa öyküyü anlatýrdý. Adam tuvalet çukuru temizliyormuþ. Her tarafý pisliðe batmýþ. Bir ara soluklanmak için durmuþ ve bu ara eyyyyy gönül, kafamý bozma. Yoksa seni bu boktan beter bokun içine sokarým diye yüksek sesle söylenmiþ. Bunu duyan bire merakla yanýna gelmiþ ve be adam sen zaten bokun içindesin. Bundan daha beteri ne olabilir diye sormuþ. Adam gelene bakmýþ ve hizmetkarlýk bey demiþ hizmetkarlýk. Yani emir kulu olmak. Yani baþka birinin emri altýnda yaþamak. Evetçiler, bu kýsa öykü sizlere bir þeyler anlatabiliyor mu?
Vatanýný inkar eden adama ömür boyu vatan topraklarýna ayak basmama cezasý verilmiþti. Yýllarca gemilerden gemilere aktarýlarak yaþamýný sürdürmüþtü. Ölürken son sözleri BENÝ VATANIMA GÖMÜN olmuþtu. Dikkat ediniz. Bu gün için hiçbir önemi olmadýðýný düþündüðünüz vatanýnýz, ölünüzün gömülmesi için gerekebilir.
Özcan Nevres
Özcan@nevres.net