Hayat diyorum çok mu kýsa... Ya da çok uzun da biz yaptýklarýmýzla mý kýsaltýyoruz onu... Garip bir duygudur. Masaya oturduðumda güneþ yanaklarýma vuruyorken, þimdi geceye direrenen bir çift göz buluyorum üstüme iliþik....
Ne tanýmýsýz bir duruþtur bunu tanýmlamak.

Ýnsanýn kendisini resmetmesi...

Çok mu bencilim, yoksa herkes mi böyle düþünüyor!
Bazen hiç kimsenin beni anlayamayacaðýný düþünüyorum.
Bazen, hep bir limanda, rüzgarlar saçlarýmý daðýtýrken öylece bekleyeceðimi düþünüyorum.

Çok mu yavan!

Senin de yok mu ki, beklediðin bir liman!
Ve hiç esmez mi, bir rüzgar saçlarýna kurulu bir rotada...
Bir garip seyyahlýk; kendine göçen...