Pazar günü yaklaþtýkça kalbime ince sýzýlar yerleþiyor yine... Tam 98 de, sabahýn 05:00 in de gittin, sevdiðin evimizden ve odandan... Giderken kokunu, tenini, dokunuþlarýný, sesini, gülümsemeni ve gözlerini, usulca býraktýn kalbime...

Seninle en son ben konuþmuþtum o gece... Sana her zaman ki gibi heyecanlý heyecanlý birþey ler anlatýyordum ve sen bana boþ ve anlamsýz gözlerle bakýyordun ve ben ilk kez senden o gece korktum annem... Korktum, çünkü yeþil parlak gözlerin parlamýyordu... Birþey ler oluyordu sanki sana ama ne??? Yatarken bana seslendin, su ve kraker istedin ve " Bak elbiseni astým oraya, sabah beni sakýn erkenden kaldýrma tamam mý güzellik" dedin ve bana sarýlýp öptün...

Sabah uyandýðým da, yataðýnda ölmüþtün annem... Kaldýramadým ki ben seni ama, yetiþemedim ki ben sana, son yolculuðunda... Ve ansýzýn gittin hayatýmdan, býraktýn beni sensizlikte... Yandým kavruldum senelerce, ve iþte yine geldi senin en özel günün, bu hafta pazar yine... Her gece dualarýmý yolluyorum, her duam seninle anne... Ne olur beni merak etme, evlendim ve mutluyum anne... Arada bir þýmarýyorum, babama naz yapýyorum ve hala odamýý daðýtýyorum... Gel de bana kýz be annem...

Annem anneler günün kutlu olsun... Ellerinden öpüyorum koklaya koklaya... Rahat uyu, Semra Eralp... Semoþummmmmmm seni çok seviyorum çokkkk...

(Tüm annelerin anneler günü kutlu olsun...)