YAZMAK ÜZERÝNE

Sancýlý bir baþlangýçtýr benim için bir yazýya baþlamak. Ne yazacaðým kafamda az çok oluþmuþtur, kahramaný, konusu, kurgularý beynimde savruk notalar gibi dolaþmaktadýr. Tek yapmam gereken masanýn baþýna oturup kelimeleri, satýrlara aktarmaktýr, fakat bu süre çok sýkýntýlý, sancýlý geçer. Nereden baþlayacaðýmý bir türlü bilemem.

Bazense bir korku olur içimde yanlýþ kelimelerin yanlýþ yerde olmasý korkusu. Ya da metni tamamlayamama korkusu. Öyle çok düþünür öyle çok korkarým ki, sihirli kelimeleri yan yana getirememekten.

Ama bir de yazmaya baþladým mý, bir kaç cümle yazdým mý, artýk ardýndan diðer kelimeler, bir derenin çýðlýklarý gibi peþi sýra satýrlarýma akar. Kimi zaman yeni okuduðum bir kitaptan onun kahramanýndan, ya da yazarýn hayatýndan etkilenir onunkine yakýn bir öykü yazmaya çalýþýrým. Bazense, pazarda gördüðüm bir kadýnýn gözleri aklýma takýlýr, onun bakýþlarýna mana bulmaya çalýþýr, onun iç sýkýntýlarýný, yakarýþlarýný, belki de anne kimliðini ekleyerek yazýlarýmý geniþletirim.

Yazmak böyle bir þey deðil mi? bir þeylere derinlemesine bakmak, baktýðýný ardýnda baþka þeyler aramak. Sadece gördüðün iki gözde deðil, onun arkasýnda ki derinlikte olmalý aklýn. Anlam yüklemesin bazen, yolda gördüðün çimlere. Baharýn sevincini çimlerle beraber sen de hissetmelisin. Bankta otururken gördüðün küçük kýzýn saða sola hýzla koþup, kelebek kovalama mutluluðunu yüreðinde taþýmalýsýn, onunla beraber.

Yoksa nasýl yazar olacaksýn! Ne anlatacaksýn yazýlarýnda?

Yazmak farklý bir dünyaya girmektir. O an sanki orada deðildi kilometrelerce ötelere gitmek, belki de yüzyýl öncesine. Kafanda bir kahraman yaratmak, onun düþündüðü gibi düþünmek, onun sevdiði þeyleri sevmek. Onun köyün de yaþamak, çaðlayanýn sesini onun kulaðýyla duymak. Onun neþeni, sevincini belki de hýçkýrýþlarýný yüreðinde duymak, ihanetin acýsýný onunla beraber hissetmek. Ya da zorlu bir hayat mücadelesini, çetrefilli düþünceleri onunla paylaþmak. Zaman denen bu geçici mevsimi birlikte yaþamak.

Bazense kahramanýn hayatýn gayesini çözme çabalarýna katlanmak. Arayýþlarýna, suallerine cevap aramak, onunla beraber çöllere düþmek.

Bu duygular içinde sen ayrý bir âlemde kahramanýnla beraber yol alýrken gelen bir telefon, ya da ansýzýn çalan kapý seni kendine getirir. Belki de kýzarsýn gelene eðer girdiðin dünya çok güzelse, beni uyandýrdý diye.

Yazmak zordur, yalnýz kalmam gerekir, kendine kendine düþünmen ve de geceler boyu okuman, kendini geliþtirmen. Yeni âlemlere, yeni dünyalar açýlman, yeni insanlarýn hayatýný tanýman gerekir. Sýk sýk sokaklara çýkýp insanlarý gözlemen, sokakta gördüðün bir kediyi sevmen, duygularýný hemen oracýkta satýrlara aktarman gerekir. Sadece bakman deðil, baktýðýn yüzlerin içini görmen, onlara iþçi, baba kimliði eklemen. Kurgulaman gerekir sokaklarý, Arnavut kaldýrýmlarý, pencerede gördüðün þebboyu daha yakýndan izlemen.

Yazar olmak daðlarý aþmak, yalçýn kayalarý geçmektir, mücadele etmektir. Bu yolda karþýnýza her þey çýkabilir, devler, canavarlar…

Sabýr ister, azim ister, inat ister yazarlýk. Edebiyatýn saati yavaþ iþler çünkü. Eðer sabýrlý iseniz, inatla da iþinize dört elle sahip çýkarsanýz o zaman menzile varabilirsiniz. Fakat bunun bedeli çoðu zaman bir ömürdür.

Öykünüz, makaleniz oluþmuþsa, artýk notalar yerini almýþ güzel bir besteye ya da bir sonata imzanýzý atmýþsýnýz demektir. Artýk orkestra þefliði görevini yerine getirip, nota sehpasýna hýzla üç kere vurmanýz gerekir. Ýþte o an mýsralarýnýz melodiler gibi gökyüzüne uçacak dans edecek sizde onunla beraber kanatlanýp uçacaksýnýz.

Yazar olmak, þef olmak, müzisyen olmak gibidir. Onlar nasýl notlarý yakalayýp bir düzene sokup bize sunuyorlarsa, yazarlarda aynýsý yapmaz mý? Kelimeleri avlayýp, cümleler kurup, bize melodi gibi sunmazlar mý?

Metin bittikten sonra, arkanýza yaslanýp, þöyle bir okuyup, içinize sindikten sonra ki mutluluk, köpüklü bir Türk kahvesi içme tadýnda deðil midir?

Bir hastalýktýr yazmak, tedavisi olmayan. Geceler boyu çalýþmaktýr, okumaktýr. Gündüzün geceye kavuþtuðu vakti dört gözle beklemektir. Akþamýn inceldiði saati sevmektir.

Edebiyatýn içinde gezmek, gecenin gündüze kavuþtuðu vakitte son noktayý koymaktýr. Yaþamaktýr, sevmektir, görmektir, zamanýn içinde yüzmektir. Ýnattýr, sabýrdýr, azimdir, çoðu zaman bedeli bir ömür olsa da, kalýcýlýktýr yazar olmak.

neslihan