Biliyor musunuz bu günlerde bir mahzunluk çöktü üstüme...
Arzý mekân kan aðlýyor.
Yeryüzünün taltif edilen, en þerefli insanlarý çaresiz, kalb tekliyor, zihinler havale geçiriyor...
Yaþamak artýk bir þeref bahþetmiyor, zillet her tarafý sarýyor…
Dinimübin yabancýlaþtý, âdemi beþer artýk anlayamaz oldu...
Dil unutuldu, saadet asrý maziye gömüldü...
Peygamberimiz, rahmet deryanýz, gülümüz efendimiz burnumuz da tütüyor.
Gözyaþlarýmýzý süslüyor. Dilimizi güzelleþtiriyor...
Ey sevgili Hayrettin Hocam;
Ha ne olurdu zatýnýz, ayaliniz, öðrencileriniz en çok hasretini çektiðimiz sevgili efendimizi, Kur'aný kerim hakikatlerini, mekânýn geçici sakinlerine, biraz daha gayretli anlatsalar… Yýlmasalar… Yorulmasalar...
Eðer bir ihmalleri bulunuyorsa þayet, bu boþluðu lafazan ve þekliyeti önceleyen, belamlar dolduruyorlar...
Ben'i önceliyorlar, teganniyi kaçýyorlar, onu bir marifet telakki ediyorlar...
Ey sabrýmýn sembolü, metanetimin özensi sevgili Hayrettin Hocam;
Biliyorum zatýnýzýn gayreti asla azýmsanmaz.
Fedakârlýðýnýz katiyen örtülemez, þefkatiniz gizlenemez...
Fakat siz bu dini ve efendimizi ve yüce Kur'aný, herkesten daha baþka,
Ve daha derinlikli ve bir ahengin meþkiyle terennüm ediyorsunuz…
Siz bu bakýmdan, bizlerden çok daha farklýsýnýz…
Siz Cemal'e âþýksýnýz, kiþiliðinizin mayasý ancak bununla kaimdir.
Ne olur sevgili hocam, mekânlarý geziniz, hazýruna çýkýnýz,
hiç olmazsa sýk sýk ekranlara çýkýnýz...
Siz bir duruþun, vakarýn temsilcisiniz, edeb müdavimisiniz...
Gönüller hasret, efrat çaresiz, ümmet pür melal...
Sevgili Hayrettin hocam, siz bilirsiniz, nasýl isterseniz...
Efendim, kusurumu lütfen baðýþlayýn, hislendim, ellerinizden saygý ve muhabbetle öpüyorum...
Cenabý Hak ve Tekaddes hazretleri, zatýnýzý ve ayalinizi payidar eylesin…