“Benim içinse gelme” dedi adam.”Senin için geliyorum” dedi kadýn.”Kendine kötülük etmiþ olursun, çünkü görüþmeyeceðiz” dedi adam. Kadýn ”onurumu ayaklar altýna alýyor olsam da geliyorum” dedi.
Karanlýðýn çoktan çöktüðü saatlerde terminaldeydi kadýn. Ýçindeki ses “gitme” dedi.”gelmeyecek… Mutsuz olacaksýn” Ýçindeki diðer ses ”git… Beklentilerine ve gerçeklere git” dedi.
Otobüs hareket anonsunu duyurdu uzun yolun yolcularýna. Telefonunu kapatmadan önce son kez tuþladý parmak uçlarý o bildik numarayý… Ulaþýlamýyor.
Kadýn “sabah orada olacaðým” sözcüklerini yazdý yolladý “Bir Yer”e.
Pencere kenarýna oturdu. Bedenini yerleþtirdi koltuða. Saçlarýný topladý… Ensesinde tokaladý. Belki de en çok hüznün yakýþtýðý gözlerinde kirpik uçlarýnda biriktirdiði birçok yýldýz parçasý ile çýktýðý yolu izledi. Yol þeritleri… Kilometre taþlarý… Tabelalar yer ve gök sýnýrýna ulaþtý. Uzadýkça kýsaldý zaman
”zaman “ dedi kadýn.” Ýnsan ve zaman… Ezip geçmekle meþgul birbirlerini”
Bunu söylerken dudaklarý kýmýldamadý. Bedeninde kýmýldayan; o esrik rüzgârlarý dindiren
bir tek yüreðiydi. Aðýrlaþtýkça boþluða düþüyor… Hafifledikçe boþlukta uçuyor… Kývrýlýyor… En çok ta düðümleniyordu.
Buna alýþýktý zira aylardýr bedeninde hissettiði tek yaþam bulgusuydu.
Otobüs seyrinde ilerledi sýradan molalarýný sunarak. Kadýn hiçbirine ihtiyaç duymadý… Onun ihtiyaç duyduðu, dudak kývrýmlarýnda belirecek minik bir gülümsemeydi. Bu gülümsemeyi “gelme” diyen adamýn dudaklarýna üflemeyi bir de.
Geceyi bir an önce sabaha oldurmak istedi kadýn. Gözleriyle yýldýzlarý itip güneþe yol açtý.
Oysa geceyi de yýldýzlarý da ne çok severdi. Adama, bir gecenin içinde yýldýzlarýn arasýnda rastlamýþtý. Onu karanlýðýndan kaymýþ minik yýldýz parçalarýyla beslemiþ sabaha yol alan yüreðinden dökülen sözcüklerle büyütmüþtü. Onu koca bir adam yapmýþtý.
“adam gibi adam” dedi kadýn içinden. Bunu söylerken dudaklarý kýmýldamadý. Ýçi acýdý… Gece acýdý… Yýldýzlar… Yollar acýdý. Oysa adam” acýlaþmak istemiyorum” demiþ çoktan çekip gitmiþti.
Pencereye yatýrdý baþýný kadýn. Gözleri gecenin yarý karanlýk çizgisinde inceldi. Her sözcüðü bir bir akýttý aklýndan. Ýnce gözlerinde toparladý yaþamýþlýklarýný, kocaman bir yumak yaptý yuvarladý yüreðine.”yürek katlanýyor” dedi kadýn ”akýl katlanamýyor.” Ýçindeki ses” bu yürek senin” dedi. “orada yalnýz sen konuþursun.” Diðer ses “akýl” dedi “ orada herkes konuþur.” “hangisi doðru” dedi kadýn.”ikisinin örtüþmesi” dedi içindeki ses.
”insan neden hep karþýsýndakinin yüreðini kendininkine benzetir” dedi kadýn.”ancak yanýlýr” dedi diðer ses. Kadýn ”yanýlgýlarýný anladýðýnda da þüpheye düþer, sonra güvensizlik baþlar. Ama kendi yüreðine mi yoksa karþýsýndakinin yüreðine mi güvenemez bunun ayrýmýný yapabilmeli” dedi.
Bunu söylerken dudaklarý kýmýldamadý.

Sabahý yakaladý kadýn. Biraz umut aysýdý gözlerinde… Biraz korku. Kalbi bir beden büyük geldi sol göðsüne ve içindeki kýrmýzý yürüyüþlere kavuþturdu hýçkýrýðýný. Güneþ gülüþünü uzattý yüzüne. Aldý kadýn solgun ellerini uzatarak kalbine bastýrdý… “günaydýným” dedi içinden.
Otobüsten indi. Sabahýn ilkten sonraki ýþýðý yansýdý tenine. Bir esinti karþýladý her bir kývrýmýný saçlarýnýn. Bir yer’indeydi iþte bir þehrin.”buradayým” dedi kadýn.”buradayým diyebilmek ne güzel” içi ýsýndý kadýnýn.
Adamý düþledi…
Bir kez daha büyüttü kalbini.Açýk unutulmuþ bir musluðun umarsýz akýþýndan geçti bir süre duygularý.Çok sürmedi..Süremedi…Sað göðsünde gittiði her yere taþýdýðý fýndýk büyüklüðünde bir acý sýktý musluðu.Yüreðine akan düþleri durdurdu… Bin kat sýzý akýttý yerine.
Acýdý… sýzýdý kadýn, acýlaþmaktan kaçanlara inat. Acýdýkça çoðaldý kadýn, azalanlara inat. Çoðaldýkça büyüdü, küçülenlere inat. Ve büyüdükçe sevdi, yargýsýz infazlarýný sessizliklerinde barýndýranlara inat. Sevda koydu adýný yolculuðunun.
“Acýlarý yol eyledim “ dedi kadýn nereye gittiðinin hesabýný yapmadýðý bir dolmuþu durdururken. Ýçindeki ses” bu yüzden tüm yollar açýktýr” dedi.”acýlar bal eylense” dedi diðer ses. Bir baþka ses” bal eylemeye arý gerek.” ”bal eyleyen arý sokar ayný zamanda” dedi kadýn.
Ýçindeki tüm sesler birbirine bulandý.”Aaah! ” dedi kadýn “bu þehir kadarým… Tanrým ne kadar kalabalýðým” Ýçindeki ses “biz sen’iz “ dedi.
Adamý düþledi kadýn. “neredesin? Dedi.”bak! Ben geldim. Þimdi seninle ayný þehrin sabahýný soluyoruz. Hadi… Güneþe bak, ben de bakýyorum. Gözlerimizin ilk buluþmasý olsun hý?
Ne dersin? Belki eritebiliriz orada yaþadýðýmýz olumsuz ne varsa ve yeryüzüne birbirimizin içinden el ele geçerek inebiliriz. Olur mu? ”
Burnunda deniz kokusu yükseldi kadýnýn sonra rengi belirdi gözlerinde. Deniz çekti kadýný. Kadýn denize çekildi.”inebilir miyim? “ dedi dolmuþ þoförüne. Ýndi kadýn.
Yürüdü… Koþar adýmlarla yürüdü… Sonra koþtu. Ýskeleydi geldiði yer.Kadýn iskeleleri çok severdi.Feribot bekleyen yolcularla doluydu.Beton bir yükseltiye oturdu.Yüzünün yarýsýný denize verdi.Deniz de ona verdi usul usul serinliðini.Cebinden çýkardýðý bozuk paralara baktý,ona bakmakta olan çocuk ile bakýþtý bir süre.Çocuk koþar adýmlarla geldi “buyur abla”

Kadýn bozukluklarý uzattý saymadan.”afiyet olsun abla” Kadýn “saðol” dedi gözleriyle.Bir parça koparttý…yutamadý…zorladý…olmadý…”ý ýh” dedi yiyemeyeceðini anlayarak.Minik parçalara ayýrdý simidi denize verdi.Kelebek kabartmalý gümüþ tabakasý güneþle parladý yüzünde.Aldý…bir sigara çýkardý…diliyle ýslattý..yaktý.tabakayý düzensiz býraktý çantaya.”týk” dedi bir ses.Derin bir nefesi çekti.Çok derine.Baþý döndü umursamadý.Günün ilk sigarasýnda alýþkýndý bu dönmelere. Þehre geleli bir saat olmuþtu.”geldiðimi biliyor… Henüz aramadý” dedi içinden.”aramalýydý” dedi içindeki ses.”sen ara” dedi diðer ses. Heyecanlýydý kadýn.”ben geldim” diyecekti. Heyecaný telefonun tuþlarýna dokunurken daha da belirdi. Uzun uzun çaldý. Tekrar… Tekrar. Defalarca aradý kadýn. Adam defalarca “alo” demedi.
“beni yok saymýþtý “dedi kadýn.” varlýðýný hep duyuran bir insan nasýl yok sayýlabilir ki?
Kadýn inanamadý adamýn gelmeyecek olmasýna. Bu doðru olamazdý. Bu… bu þehir büyüklüðünde kocaman bir yanlýþtý. Bu hayal kýrýklýðý olurdu ve bu kimin ayýbý sayýlýrdý.
Telefonun mesaj kutusunu açtý kadýn. Ulaþmalýydý bir þekilde… Bu bir özveriydi ve nasýl umarsýzca ortada býrakýlabilirdi ki?
“geldim” dedi kadýn.”senin þehrindeyim ve seni görmeliyim. Ýzin ver düzelteyim yanlýþ ne varsa. Sözümün arkasýndayým demiþtim bunun ispatýndayým þimdi. Gel… Lütfen gel.”
Adam” ben de sözümün arkasýndayým. Görüþmeyeceðiz dedim. Görüþmeyeceðiz! ”dedi.
Buza kesti kadýn yüzünden düþen umudunu yüreðine itelerken. Saç diplerinden soðudu önce. Elleri bir öncekinden daha çok þaþýrdý tuþlarý.”Sana ihtiyacým var” diyebildi. Adam” lütfen uzatmayalým” dedi ve bitirdi.
Kadýn süresini hesaplamadýðý bir zamaný aklýnýn ve yüreðinin, akýl ve yürek duvarlarýna
çarpmasýyla geçirdi. Yýkýlmýþtý. Bir yaný hazýrdý bu yýkýlmaya ancak öbür tarafý hep bir umut taþýmýþtý bastýðý, baktýðý, dokunduðu her yere… Her þeye.
Bu kadardý iþte… Bir yer’inde bir þehrin. Bu kadardý.
Oturduðu yükseltinin üzerine çözüldü kadýn. Ýçi boþaldý. Gözleri küçüldü, gözyaþlarý büyüdü.
Eðer aðlamaya deðerse adýna aðladýðý o vakit biliyordu gözyaþlarýnýn mutlu olacaðýný. Ýçine akýttý gözpýnarlarýndan damlacýklarýný. Aðlamadý!
“Aklým” dedi kadýn “ bunu aklým almýyor” Kendini adamýn yerine koydu bir süre… Sonra geri çekti. Koyamadý. Koyabilecek olsaydý þimdi burada bu þehirde olmazdý.”tavýr” dedi kadýn ” hayattaki duruþumuzun eylemidir”
Ve bu hayattaki bir duruþ deðildi. Ona göre –duramayýþ-tý.

“Ýnsanlýk dýþý” dedi içindeki ses.”onca yola ve saate karþýlýk... Bedelini al iþte” diðer ses “kim için” dedi. “bak… Koca bir hiçsin “ …”yanlýþým yok benim” dedi kadýn.”Bu duygulara dokunanlarýn yanlýþýydý hiç hesapsýz bana yüklenen ve o bana inanmadý. Oysa ona karþý hiç olmadýðým kadar –ben-olmuþtum.”
Ve ekledi kadýn” baðýþlanmalý hatalar bile, teslim olmadan arkamýzda kalan bir dolu söze.”
Bunu söylerken dudaklarý kýmýldamadý kadýnýn. Ýçindeki ses “þimdi “dedi.”þimdi ne olacak? ” Omuzlarýný düþürdü kadýn bir önceki düþüþünden daha aþaðý. Solgunluðunun arttýðýný fark etti þehrin sesinin kýsýlmasýyla. Kirpik uçlarýnda birikmiþ yýldýz parçalarýndan bir kaçýný düþürdü denize.
Feribot gitmiþti. Yetiþemedi kadýn. Þimdi bir sonrakini bekleyecekti. Ýnanýlmaz bir sýkýþma yaþadý bedenine sýðdýramadýðý ama nefesinde tuttuðu. Yüreðini açýp sevileriyle beslediði acýsýný denizin ve gökyüzünün orta yerine haykýrmak istedi. Binalara vurmak… Camlarý kýrmak… Tüm þehri yakmak… Yýkmak. Denizi kurutmak… Güneþi eritmek istedi. Her bir hücresindeki parçalanmanýn dayanýlmaz acýsýný dindirmek için.
Güneþ tepeye yetiþti. Kadýn aklýnýn kurduðu cümlelerin hýzýna yetiþemedi. Diþlerini sýkýp çenesini kilitledi. Kilidin anahtarý mesaj kutusunu açtý.”sen adam deðilsin” yazabildi. Yollama tuþuna verdi aklýnýn taþýyamadýðý tüm aðýrlýðý.
Feribotun ýslýðý ile bedenine döndü kadýn. Merdivenleri çýkmasýna sýcak esintiler yardým edebildi. Oturduðu yer kadýn kadar kýrgýndý… Kaç saat beklediðinin hesabýný yapamadýðý iskeleye çevirdi yüzünü. Gözleri iskelede bir düþü yaþadý.”düþ”tü iþte… Düþmüþtü.
Þehrin karþý yakasýndaki Ýskeleyi buldu köpükten yollar. Kadýn içini çekti. Ýçi çekildi sonra.
Bakýþlarý dolaþtý binalarýn önünü… Pencerelerin arkasýný… Ýnsanlarý… gözleri görmek istediðini göremedi. Ýçini çekti bir öncekinden daha derine.
“þimdi” dedi kadýn” “ya þimdi? ”
Her adýmý umuda taþýnan zaman tanýmalarýný yürüdü. ”adama zaman tanýyorsun “ dedi içindeki ses.”uyanmasýný bekliyorum” dedi kadýn. “yanlýþlarýndan uyanmasýný…” Ýçindeki ses “umutlarýný hiç yitirmiyorsun” dedi. “hiç kaybetmedim” dedi kadýn. ”umutlarý kaybetmek onlarý kaybetmeye hazýr olmaktýr hep. Bu da soysuzluktur nazarýmda. Umut her umutsuzluða düþtüðünde her an doðabilecek yeni bir umuda gebe kalýr” ve ekledi kadýn “ ancak soysuzlarýn gebe kalacak rahimleri yoktur “
Ýçindeki ses “gel-gitlerin ne zaman bitecek” dedi. Kadýn “bitmeyecek” dedi.”sadece gelmelerin ve sadece gitmelerin yaþandýðý bir hayatý anlayamam. Gel- gitler deðil mi hep yaþananlardan pay çýkarmamýzý kolaylaþtýran? “ içindeki ses ”peki” dedi ” payýný çýkardýn mý? ” “hý hý..evet “dedi kadýn.Bunu söylerken dudaklarý kýmýldamadý.

Usul bir esintiyle çekti kadýný deniz… Kadýn denize çekildi usulca… Soluna denizi yerleþtirdi saðýnda þehir uzadý. Kalbinin büyümesi durdu bir taþým dalganýn kýyýyý sarmasýyla.Þehir, sað göðsünde gittiði her yere taþýdýðý fýndýk büyüklüðündeki acýyý dindirdi güneþin camlardaki yansýmasýyla. Nedenini bilmediði bir rahatlýk belirdi yüreðinde. Þimdi bakýþýnýn taradýðý her yeri güzel gördü gözleri. Dudaklarýnýn kýmýldamasýný istedi. Kadýn sesini özledi. Ellerini yüzüne götürdü. Parmaklarý bir süre dolaþtý yüzünün çizgilerini. Kadýn yüzünü özledi ve ansýdýðý sevinçlerin tümünü yüzüne yükledi ve tüm isyanýný bedenine. Yýðýlmak istedi denizin karayla sýnýrlandýrýldýðý beton set üzerine. Oturdu sonra ve sessizce saldý bedenini ürkütmeden denizi…“sigara” dedi kadýn içinden… Elleri çantasýnda dolandý bir süre bulmak için tabakasýný.”Tanrým” dedi kadýn.” Ahhhh! Tanrým! ”…bir öncekinden daha isyankâr. Katýlaþmýþ çantasýnýn içinden katýlaþmýþ elini çýkardý tüm gücünü harcayarak.
Gözlerini indirdi… Birkaç uykulu damlacýðý düþürdü avucuna ve birkaç yýldýz parçasýný kirpik uçlarýndan. Eli yumuþadý kadýnýn neden sonra. Gözbebekleri birkaç kývýlcým saçtý bakýþýna.
“midye” dedi. Avuçlarýna sarýlmýþ midye kadýnýn “yok” sayýldýðý kadar ”var”dý.
Kadýn uzun yýllar önceki bir doðum gününü ansýdý. O günün hediyesiydi midye. Avuçlarýna paketi açýlýp kurdelesi çözülerek verilmiþti.
_Bu midye sensin… Ýçinde inci var.
_Ama kapalý bu?
_Kimse açamadý ki… Týpký benim senin kalbini açamadýðým gibi. Olurda bir gün biri kalbini açmayý baþarýrsa bunu da açacaktýr.
Kadýn þimdi elinde tuttuðu midyeyi adam için getirmiþti.”
Adam:
“iþte bu da midye kabuðu...
O kabuk serttir...
Kabuðu açmak uðraþ ister...
Zira...
Saklamaktadýr. Ýçindeki... Onu... Kendisi yapan... Hazineyi...
ÝNCÝYÝ.
Ona ulaþmak...
Zahmet ister...
Uðraþ ister...
O kabuktan dönenler oldu...
Belki açmayý deneyen oldu bir iki...
Hatta belki de hafif aralayanlar ya da daha fazlasý...
Ama hiç gerçekten açýlmadý o kabuk.” Demiþti kadýna.

Kabuðu açmýþtý… Ýnci tanesini görmüþtü... Dokunmuþtu týpký… Týpký kadýnýn dolunayýna dokunduðu gibi. O gece iki yarým ayýn dolunayý tamlayýp iki yarým ruhun tek ruha dönüþmesiydi. Ve tanrýnýn yardýmý olmadan. Þimdi olmadýðý gibi.
“Tanrým” dedi kadýn” bunu onun avuçlarýna býrakmayý öyle istemiþtim ki”
Tanrýsýný hissetmedi kadýn. ”neredesin” dedi ”neden beni Tanrýsýz býraktýn? Ýçindeki ses “buradayým” dedi. Diðer ses “tanrý yüreðin” dedi. “baþka yerde arama.”Bir diðer ses “ o sensin ” dedi.”neden olduramýyorum o halde” dedi kadýn. Ýçindeki ses “tanrý yürekte bir inançtýr “dedi “ ve sen kendine inancýnla olduruyorsun istediklerini” “olmuyor… olmuyooooor “ dedi kadýn.”olduramýyorum” hýçkýrýðýný bastýrarak boðazýna.
“yürek duvarlarýna astýðýn sevgi tablolarýn öyle deðerli ki… Renklerinin çokluðu… Coþkun… Sevincin… Ve bunlarý etrafýna serpiþin… Öfkeyi… Asiliði… Bir fýrça darbesiyle yok ediþin… Hüzünlerini bile yüzünde taþýyabilme yürekliliðin… Gücünü yitirdiðin her anda yeni güçler yaratýþýn… Ýnsanlarýn acýlarýný kendine yükleyiþin… Ancak bir Tanrý yapabilir bunlarý.” dedi içindeki ses.
“Tanrý acý çekiyor” dedi kadýn.
“Tanrý acý çekendir” dedi diðer ses.
“o halde “dedi kadýn.”adamýn Tanrýsý nerede? ” , “yüreðinde “ dedi içindeki ses ”ama o yüreðinin deðil aklýnýn sesini dinliyor.” Ve ”akýl çoðu zaman yanýlýr” dedi diðer ses. ”yürek aslýnda hiç yanýlmaz onu yanýltandýr akýl. “ içindeki ses “adam yaþlanýyor” dedi. “bunu neden söyledin“dedi kadýn içindeki sese.” “çünkü “ dedi ses, ” gençlik yürekle beslenir ve hep yaþýn önünde yeþil kalýr. Yaþlýlýk akýl ve akýl oyunlarýnda yýpranmýþlýðýn göstergesidir.” “adam yaþlanýyor” dedi kadýn.
Elinde sýký sýký tuttuðu midyenin ýsýndýðýný fark etti kadýn. Gözlerini indirdi bir öncekinden daha aþaðý. Kirpik uçlarýndan birkaç yýldýz parçasý daha düþürdü.”belki” dedi kadýn midyeye “beklide bu denizdi senin evin ve ben seni evine getirmek için yaþadým tüm bunlarý hý? Küçük bir midyeyi mutlu edebilmenin bedeli miydi? Açýlman... Çoðalman için benim böylesi tükenmem? En mutlu þarkýlarý bile hüzün tadýnda söylemem? Ne dersin midye? ”
Bunlarý söylerken dudaklarý kýmýldamadý kadýnýn.
Sigarasýný yaktý. Derin bir nefesi yudumladý önce. Dumanýný rüzgâra üfledi. Rüzgâr dumaný gökkuþaðýna benzetip yüzüne sardý kadýnýn. Saçlarýnýn her kývrýmýný dolandý. Her bir kývrýmdan yansýyan yedi renk denizde kýzýl yansýmalara dönüþtü.
Kadýn midyeyi sevdi hüznünü gözlerinin arkasýna saklayýp birçok sevinci öne aldý.
“evine gönderiyorum seni” dedi ” mutlu olacaðýna inandýðým için” Gözleri nemli topraklara özendi kadýnýn. ”ve bil ki “ dedi kadýn ”bir otun mutluluðu için bile olsa çýkardým yine bu yolculuða… Geri götüreceðim bir dolu hüzne raðmen.”

Deniz kabardý… Dalgalar duvarlarda coþkun renklerle bezenmiþ bir þarký oldu. Kadýnýn içi sustu. Suskunluðu yüreðinden aklýna yürüyen birçok söz dizimini buldu. “güle güle “dedi içinden. Midye bir kez daha ýsýndý öncekinden daha çok. Kadýn ” midye teþekkür ediyor bana” dedi. “evet “dedi içindeki ses.”o adamýn ellerine vermediðin için” diðer ses 'deðerdi “ dedi ” bir midye bile olsa onu mutlu ettiðinin inancý yüreðinde mutluluðu olduruyorsa ve ona yüklediðin anlamlarla acýný hafifletmeyi baþarabiliyorsan… Deðerdi “
“ haydi “ dedi kadýn ”evine git… Denizlerin þenlensin çoðaldýkça incilerin”
Dudaklarýný midyeye verdi… Midyeyi dudaklarýna… Sonra bir kez daha. Fýrlattý kolunun yettiðince en derinine denizin.”þimdi senin yerinde olmayý isterdim” dedi son bakýþý kadýnýn.
Artýk deniz çekmedi kadýný. Kadýn çekilmedi denize. Akþamýn iyiden iyiye çökmeye yüz verdiði þehir gecenin tüm yalnýzlýðýný çaðýran bir edayla oturdu kadýnýn gözlerine.
Þimdi bir öncekinden de yalnýzdý. Öylece baktý alaca karanlýðý bakýþýna sabitleyerek.”nereye bakýyorsun ”dedi içindeki ses.”ýþýðý yanan her pencereye ”dedi kadýn.
“ne görmeyi umuyorsun? ”dedi içindeki ses.”sanýrým ”dedi kadýn ”sanýrým… Tüllerin arasýndan bana bakan bir çift karanlýk” “Aaaaah! ” dedi diðer ses.”hani yaþadýklarýndan çýkardýðýn pay? ” ”biliyorum” dedi kadýn. “hayat seçimlerimi sunuyor bana. Bunu biliyor ama yinede kahretmiyorum kadere. Kaybedersen eðer yaptýklarým piþmanlýklarým olur.”
“çok mu akýllýsýn” dedi içindeki ses.”yürekliyim” dedi kadýn. “ akýllýyý görmek kadar kolay deðil yürekliyi görmek. Ve yürek içinde birçok yapýlamazý yaptýrýmýndan dolayý yüreklilik gösterir.” “güçlüsün “ dedi diðer ses.”güçlüyüm” dedi kadýn.”Bir yanlýþý düzeltmek ve bir yürekte güzel anýlmak adýna risk edilen onca þey yürekliliðimin ve güçlülüðümün soluðudur. ”
Bunu söylerken dudaklarý kýmýldamadý. Sesini hatýrladý…
Merhabalar ve hoþçakallarýn arasýnda o muzip…yaramaz…haþarý çocuðu düþledi kadýn..Oyuncaklarýný kýrýp döken…oyun bitti diyerek kendini kandýran… Kýsaca “adam” dediði çocuðu...
“oysa” dedi kadýn” yaþamda yol alýrken yýktýklarýmýzý tamir etme kaygýsýný duymazsak ve bunun için riskleri göze alamayacak kadar güçsüzsek gün gelip geriye baktýðýmýzda harabe bir yaþamýþlýk görürüz. Bugün bu yüzden buradayým. Ne benim ne de onun yýllar sonra ardýmýzda bizi acýtacak harabelerimiz olmasýn diye ”
“Ama o… gelmedi “dedi içindeki ses.”hý hý… Gelmedi” dedi kadýn.”hayat sürprizlerle doludur” dedi diðer ses.”bir gün elinde bir inci tanesi ile geliverir yaþadýðýn þehre”
Gözlerinde þehrin ýþýklarýný dolaþtýrdý kadýn.”gidelim artýk” dedi.
Terminale giden süreyi hesaplamadý kadýn. Hesapladýðý kendinde çoðalanlarýn artýk bedenine sýðmýyor olmasýydý.

Pencere kenarýna oturdu… Oturuþunu yerleþtirdi koltuða… Saçlarýný topladý… tokaladý sonra… Omzunu cama dayadý baþýyla beraber. Denizi görmüyordu… Yýldýzlarýn seremonisi aydýnlatýyordu geceyi. Aya baktý kadýn. ”hoþça kal” dedi içinden. Kirpik uçlarýnda kalan son yýldýz parçalarýný düþürdü ait olduklarý þehre.
Suskunluðunu bozdu içindeki ses ”ne yapýyorsun” dedi. “hiiç “ dedi.”hüzünden bir örtü
dikiyorum yüreðime…”diðer ses “neden? ” dedi
“üþümesin… Beni bulacak yeni acýlara dayanma gücü versin diye”
“ama midye? ” dedi içindeki ses. “midye “dedi kadýn” elinin altýnda acýlarýný dindirebilmek için hep bir sebep vardýr. Yeter ki iste. Küçücük þeylere yükleyeceðin mutluluðu yüreðinde taþýdýðýna inan.”
“ya adam” dedi diðer ses.
Þehrin karanlýðýný kaldýrdý gözlerinden kadýn. Kirpik uçlarýnda yýldýz parçalarý yoktu…
Dudaðýnýn kývrýmýna minik bir gülümseme oturttu.

“Hangi adam” dedi.