topraðým var...
topraklarým var benim...
rengini o her daim gözlerimden alan.
gözlerimden yeryüzünün tüm yeþilliklerine salan..
ne güzeldir her sabah yeniden doðmak
ve topraðýn
her suya bakan kenarýndan
hayatýn o biricik nabzýna dolmak..
içmek..
kana...kana..
sonra ..aðlamak...
kana kana anýmsamak...
anýmsadýðýnda ...
susmanýn susamaya deðer olduðuna inanmak..

topraðým var...
topraklarým var benim...
doðurur...her sabah yeniden...
her sabah yeniden açan kasým patlarýnýn...
papatyalarýn..
güllerin...
nergislerin..
belki de hercai'nin
suyunu ...aþýný...aþkýný ...
yalvarýþýný büyütür boy..boy..
sonra salar bahçelere..
çitlerden sýzmýþ hüzünlere..
yaðmurlara..gölcüklere...
gülücükleri dindiren...
o dinmeyen fýrtýnalara..
yaþanmýþlýklardan kalmýþ ne varsa ...
kalmamýþ aslýnda...
kalan olmuþ her daim..
topraðýmýn yüzünde..
topraðýmýn göðsünde..
susmalýydým..
tutmalýydým kendimi..
nefesimi ...sesimi..offf !!!
tutamadým...savruldum...
duvarlar yoktu baþýmý vuracak..
sarýlacak omuz yoktu...
yoktu...
o çeþmeye dayayýp dudaklarýmý...
dudaklarýmý en kýzgýn ateþlerden döndürecek
bir yudum su yoktu iþte...

topraklarým var.
topraðým var benim..
tuna boylarýný aþar hep...
yurdumda yaþar...
teninde nur..
tenimde basma..pazen...
gitmez...
o hep bir yerdedir...
þuramdadýr...
iþte tam þuramda...
içimin en içinde.
orada,
her gece tomurcuklara uyur
uyanmak için yeþile...
her gece tezgahýna renklerini baðlayýp
elli renk...
yüz renk...
BÝN renk...ebemkuþaðý dokur...