Güneþten nasibini almamýþ küf kokulu damlarýn çivit mavisini isabet eden duvarlarýnda, cansýz ve camsýzdý pencerem. Taþ yýrtýklarý arasýnda filizlenmiþ bitkilere bezenen bakýþýn yüzüme deðdiðinde, dallarýndan bahar tomurcuklarýný düþürmüþ ince bir tüle teyellemiþtim kendimi.

Yazýlmanýn tereddüdündeki bir öykünün ön hazýrlýðýndaydýk. Camlarýmýz yüz yüze bakýyordu rüzgârýmýz birbirine estiðinde.Ayný yaðmurda ýslanýyorduk. Sen yaðmur göletlerine kapýlýp boðulmanýn korkusundaydýn. Þemsiyeni açýp yýrtýyordun takvimin sonbahar sayfasýný. Benim þemsiyem yoktu bu yüzden korunaksýzdým.

Ülkenin taþýndan ve topraðýndan dikip perdeni ve gizleyince arkasýna çehreni saklandýðýmýz yerden çýkýp gelme vaktini uzatmýþtýk kendimizce.Ben kalmalara susup sen pustuðunda gitmelere.

Her yerde ve her þeydeydi yokluðun. En çokta iç cebimdeydi. Çýkarýp kokladým. Gelincik tarlalarýndan dokundun saçlarýma. Ayçiçeklerinin sana bakan yüzüne açtým gözlerimi. Ülkenin taþýndan ve topraðýndan diktiðin perdemi yüzüme araladýn.

Oradaydým.Tüllerimden düþmüþ bahar tomurcuklarýmý eteðime toplayýp sana biriktirdiðim tüm sözcüklerimle harmanlýyordum.

Perdenin gölgesini çektin yüzümden. Yüzüme bin tomar ýþýk yükledin.Çiçeðe kesti eteklerim.

Mevsim kuþlarýnýn kuþkonmaz dallarýný teðet geçip ilkbaharý muþtulayan kelebeklere nispet yaptýðý güne kurduk saatini yüreðimizin. Ülkesini terk etmiþ iki yabancýydýk kendi coðrafyamýzda. Bir tek birbirimizi tanýyorduk.Her yeni dakikada yeniden tanýþýyorduk.

En çok sözlerini tanýyordum. Kelimelerin arasýnda yalýnayak kalmýþ anlamlarýn, imla kurallarýný alt-üst eden keþfine çýkýyordum. Ve öznenin yüklemsizliði üzerinden rengini deðiþtiriyordum tüm sýfatlarýn.

Akarsu yataklarýndan taþlara çarparak gelen soluksuz nefesine ses veren bir yüreðe açýyordum kanatlarýmý. Kanatlarým uzak kýyýlarýn sessiz ve gri siluetine býrakýyordu gücünü.

Deniz, hüzzam makamýna ritimli çarpýntýsýyla üzerimize sürerken tekneleri, sandallarý, balýk aðlarýný, günýþýðýmý öðleden sonralarýn ýlýk esintisiyle sol yanýma alýyordum. Kendi dalgasýnda boðulan deniz, ýssýz sularýyla sað yanýmda yerini alýrken avuçladýðým bir avuç kum tanesinin parmaklarýmýn arasýndan kayýp gideceðinin tanýklýðýna hazýrlanýyordu.

Ben o sýra objektifin ortasýnda kaygýsýz mutluluðun ve sancýsýz umutsuzluðun kan kardeþliðini kutluyordum. Sen deklanþörün kalbine dokunduðunda yerimizi ayýrtýyorduk bir günün fotoðrafýnda.

Zaman, kendi düzeneðinden ödün vermeden arsýzca yelkovanýn kadranla yarýþýna koyuyordu kuralýný. Biz onun kadar arsýz deðildik.

Zamana karþý gelmeyip doludizgin sevinçleri alýkoyma pahasýna, dörtnala yazýyorduk uzun bir öykünün artakalan notunu.

Yüzümüzde býrakarak müjdeli bir tebessüm.