Korkumun
Nüksettiði bir anda okumuþtum
Göndermiþ olduðun o güzel mektubunu

Satýrlarýný
Soluk soluða kalarak okurken sen
Unut diye anlamadýðým bir kelime yazmýþsýn

Dönüp
Bir kez daha okudum, yanýlmamýþým
O kahrolasý kelime yeniden karþýma çýkýyordu

Unutmak
O kadar kolay olsaydý acý yaþanýr
Yürek aðlarýmýydý, hisler bir ürpertiyi yaþar mýydý

Belki
Bu teklifin senin için çok kolaydýr
Mantýðýmýn sesini dinleyince nedametle çekil diyor

Lakin
Sinem sýzlýyor, ruhum daralýyor
Her yanýmý bir manasýzlýk sarýyor, hal mi kalýyor

Artýk
Sen bu kelimeyi sarf ettikten sonra
Ne yapýlabilinir ki halin esenliðinde serinlemekten baþka

Verdiðin
Bu kara karþýsýnda þaþýrmamak
Bir hayali sukut yaþamamak ne kadar mümkün hissetsen

Bir kahýr ile
Senin hatýrlayacaðým her safhanýn
Sayfalarýný bir bir yýrtarak özellikle unutmak için yakacaðým

Seni bir daha
Ruhumun enginliðinde taþýmamak için
Gönlümün silinmezlerinden göçüp gidene kadar çýkartmayacaðým