Usulca unuttuðum korku,
Sarhoþ sularý aðýrlýyor koynunda.

Usumda bir yurtsuz ada,
Çalkanýr her batýþýnda,
Sýrtýndaki hançer ucu;
Kanar iki yakasý.

Asa ucunda Kýzýldeniz olasýlýðý;
Bir günüm, aðlama duvarýna sanýk,
Ötekisi, gözü karalýðýma tanýk,
Bedeli ödenmiþ özgür coðrafya,
Sarmal tutkular güncesi.

Bir elim kan þimdi,
Ötekisi karanfil.
Bir sözümü unutmalara verdim,
Ötekisi korkulukla firari.

Sarhoþ sular, hýrçýn bir albeni, þimdi,
Alý al, moru mor bir çýldýrma çaðrýsý,
Sesinden korku doðuruyor gece.

Usumdan düþen bin parça buz,
Tuz döküyorum korkularýma,
Bir yaným bozkýrda aðýt,
Ötekisi Akdeniz’le türküde.

Yüreðim, karanfil, benim.

Serpil Baþak
20 Eylül 2008, Antalya

Serpil Baþak