Öyle yaþamalýsýn ki ölünce mezarcý bile üzülsün. -Mark Twain
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
Bir de rüzgâr Bir de Yaðmur Bir de Gece Bir de Su… Benim gökyüzünden baþka kimsem yok.Ýnsanlarla aramýzdaki köprüler kaçýncý kez yýkýldý.Bu yüzden gecenin bir vakti,ýssýz ve karanlýk bir tepeden yükselen çýðlýðým, bir gece kuþunun veya bir bozkýr kurdunun sesleniþinden farksýzdýr Yaban sesleniþimdeki ateþi rüzgârlar okþar .Benim rüzgârlardan baþka dostum yok. Sonsuz döngünün macerasýnda nereden gelip nereye gittikleri ,nasýl oluþtuklarý deðil,aslolan var olmalarýdýr…Canýma nefes olurken ,baðrýma serinlik verirken, açýlmýþ kucaðýma bütün kollarýyla sarýlýrken, görünmezliklerinin ne önemi var… Bazan karþý daðýn alnacýndan kopup gelen yaðmur bulutunun nefesidirler,bazan ekinlerin üzerinde baþaklara türkü katarak saðýlýrlar ruhuma..Bundan mýdýr ,mahpusu rüzgârdan ve gökyüzünden ayýrýyorlar... Mahpusluk, ölüm kadar rüzgârsýz býrakýlmaktýr. Aðaç da her yýl yeniden hazana dururken, hazin bir yas içindedir..Var olduðumuz anda baþlýyor yitirmelerimiz.Arkadaþlarýmýz oluyor;çoðunu bir daha göremeyeceðimizi bilemeden vedasýz kopup gidiyoruz bir zaman sonra.Yaþamýmýza sessizce girip sessizce çýkýyorlar.Ýlk yýllarýmýz,ilk arkadaþlarýmýz,sonra baþkalarý;sanki yol geçen hanýyýz…Her ömür baþka ömürlerin uðrak yeri deðil mi;can cana konuk deðil mi bu kýsa konuklukta.. Birbirimizden öðreniyoruz bildiðimiz ne varsa.Birlikte düþe kalka yürüdüðümüz,delilikler yaptýðýmýz,korkulu sevinçli,hüzünlü ve öfkeli zamanlar yaþadýðýmýz birilerinin bizde konuk olduðu hiç aklýmýza gelmiyor..Biz mi akýyoruz birilerinin yaþamýndan ,yoksa birileri bizden mi akýp gidiyor. Bir yandan da ,yaþam bizi ölüme alýþtýra alýþtýra akýyor büyüyen dallarýmýza.20 yaþýna ,30 yaþýna,40 yaþýna geldiðimizde kaç insan göçüp gitmiþ oluyor dünyamýzdan..Her defasýnda da onlar gittikten sonra kýymetleri ortaya çýkýyor..Biz mi nankörüz ,yoksa yaþam denilen öðretmen mi bizi böyle unutmalara da eðitiyor.Yitirilenlerin yüzümüze çarpan kahreden acýsý ve gözyaþlarý,sevgi dolu bir gülümsemeye býrakýyor yerini zamanla. Haksýz düzenlere baþ kaldýran kuþaklar her yerde ,her çaðda kýrýlýyor, kahrediliyor..Benim ülkemde benim kuþaðým bu kýrýmlardan fazlasýyla nasibini almýþtýr..Bu yüzden , içimin bir mezarlýktan farksýz olduðunu görüyorum, geriye dönüp baktýðýmda. Ýnsan insana konuk elbet ve sessizce gittiði yaþamlarda izler býrakýr bir armaðan olarak.Öfkeli,kýrgýn,sevinçli,çýlgýn anýlarýn dürüsünü býrakarak bir kýyýcýðýna yüreðimizin ,sessizce gider konuðumuz.Asýl öðrendiklerimiz yüreðimizle öðrendiklerimizdir;bize kalan anýlarýn çýkýnýnda saklanan.Ne tuhaf,en çok bir bakýþtýr aklýmýzda kalan,ya da bir ses tonudur her hangi bir sözcüðü söylerken okþamýþ olan yüreðimizi.Olaylar,olanlar silikleþir öncelikle.Anýlarýn dürüsündeki anlardan derlenmiþ güzellikler,silikleþen karmaþalarýn arasýndan sesleniverir ansýzdan. Ne tuhaf bir bilmecedir þu yiyen,içen,uyuyan,aðrý çeken, aðlayan, gülen, seven, seviþen yaþam;ne amansýz bir denklemdir..Beden dediðimiz organlarýn tümü de yaþamýn bize verdiði emanetlerdir yalnýzca.Kazalarda belalarda her an yitebilir gövdemizin parçalarý… Bir gün topraða karýþýp gidecek olan kalýp,yaþadýðýmýz fýrtýnalarla yaðmurlarla biçimlenir.Omzumuzu yaðýr eden yüklerin altýna atarlar bizi..Kenar mahallede iþsiz genç,bozkýrda ýrgat,küçük kasabada tekarabacý,yaþam denilen armaðaný elinde tutabilmek için,durmadan acý çeker.Sýrtýný kambur eden sýkýntýlarla ,yaþamak,iþkenceden baþka nedir ki..Her sabah o gün ne yiyeceðini,nereden ne kazanacaðýný bilemeden uyanan namus, þeref, haysiyet; ahlaký ve dini olmayan kapitalist sistemde ne iþe yarar. Birilerinin gasp ettiði yaþam ,konuklarýný böyle aðýrlýyor iþte. Birileri de beden denilen kalýbýn istekleri peþinde ,bir gün yok olacaðý gerçeðini görmezden gele gele ,baþkalarýnýn acýlarýyla besleniyor.Azmanlaþan istekleri tatmin olmayan oburlar ne kadar yoksuldur. Ruhta açýlan çatlaðý isteklerin ýrmaklarýyla bile dolduramazsýn. Neyi çok istiyorsa,onun kölesi oluyor,isteklerinin dýþýndaki dünyayý göremeyenler.Altýn satýp para kazanan gökyüzüne bakmaktan ne kadar uzaktýr,bir avuç dükkanýnda ve kasalar dolusu servetinin arasýnda. Bize ait ne varsa geride kalacaksa bir gün, kalacak olana konukluktur ömrümüz..Sürdüðümüz tarlalarý bir gün baþkasý adýmlayacak.Yýllarca her gün girdiðimiz iþ yeri kapýlarýnda bir baþkasý ömür kocatacak.. Soluk aldýðýmýz þu saniye konuðumuz deðil mi. Az sonra bizde olmayacak. Belki de biz yaþadýðýmýz her ana konuðuz zaman denizlerinde.Bu anýn bedelini ömrümüzden ödeyip, hemen þimdi baþka bir ana varýr yolumuz … Topraðýn bir yerinden bülgüyüp ,akmaya baþlayan o nazlý,o çocuk ,o ince su deðil miyiz. Kendimize bir yatak açýyoruz aktýðýmýz yerlerde. Bize ad veriyorlar .Bir varlýðýmýz ,bir kimliðimiz oluyor. Yürüdükçe çoðalýyoruz. Yaþamayan acý da duymaz,sevinç de.Var oluþumuzun bedelini ödüyoruz insanca olmayan düzenlerde.Yaþamak ,sevince,mutluluða ,huzura çýlgýnca koþarken yaþanýlan, sayýsýz acý ve mutsuzlukla ödenen bir bedeldir.Ah insanýn insana ettiði zulum olmasa..Biraz da aðlamaktýr hasretle,kavuþmayý bekleyerek saatleri saymak,birilerinin suratýna baðýrabilmek,bazan yenilmek,terk edilmek bazan, bir deli saðanak;yaþamaktýr…Su akarken engellerle boðuþuyor,taþlara çarpýyor,kayalarýn çevresinden dolanýyor.Bulanýyor, açýlýyor,sarýnýyor.Karýn karýn sürünüyor.Hep iyiyi güzeli aramak yolculuðunda salýnýyor.Gövdesinden çiçekler aðaçlar doðuyor;karýncalar kuþlar ve diðer canlýlar içiyor ondan.Su aktýkça çoðalýyor,arýnýyor.Durdukça kirleniyor.Duraðan sulara benzer yalnýzlýk .Duraðanlýk acýdýr.Yaðmur sularý bütün bir gökyüzünü içmeden yok olmuyor.Gökyüzü arýndýrýr yalnýzý. Her su ayný mecradan akmýyor,laðýmlara akan da var,imansýz kýraçlara yolu düþen de;çölleri zorlayan da var,kana bulanan da … Bir su dedi ki;bir ovaya düþtü yolum ,arýndýrdý beni.Bir su dedi ki,bir þehre girdim,kirlendim.Bizi kim arýndýrdý ve kim kirlerini kattý bize.Bu öfkeyi kendiliðimizden mi öðrendik.Bu þarkýyý gönlümüzün aynasýna düþen hangi yüz fýsýldadý … Ve bir menzili var her yolculuðun.Sular yataklarýnýn sahibi gibi aksa da ,yataklar onlarý sahibiymiþ gibi sarsa da,kimse kimseye sahip deðil,yalnýzca bir konuk bu macerada. Ah ,dedi boþalmýþ bir ýrmak yataðý, bir zamanlar sen benim gövdemi göðün yýldýzlarýyla doldururdun ey sevgili;þimdi nerdesin… Sularýn kuruduðu , topraðýn altýna girip kaybolduðu bir yer var. Su , ömrümüzden akýp giden her an gibi , gövdesinden topraða bedel ödüyor aktýkça. Belki kendi topraðýna bedel ödemek,ona karýþa karýþa yürümektir aþk.Deðilse çiçeklerin var oluþu nasýl gerçekleþirdi… Su mu yataðýna ait,Yatak mý suya.. Gün olup da boþ kalýyor deli ýrmaklarýn yurdu. Onu nasýl bir suyun var ettiðini izliyoruz,çukurunun derinliðinden ve türküsüz kalmýþ mendereslerden.Boþalmýþ ýrmak yataklarýnda rüzgâr inliyor ýssýz gecelerde.. Topraðýn bir yerinden doðan , baþka bir yerde topraða karýþýp giden sudur yaþam .Yaþam suya düþen güneþ ve yýldýzlar;su kýyýsýnda büyüyen baþaklarýn evrene fýsýldadýðý þarký,aðaçlarýn hýþýrtýlý öpüþü zamaný,ve kuþ çýðlýklarýnýn söylediðinden baþkasý deðil.. Köklerini derine salabilirse ,toprak altýndaki suya varýr ulu aðaçlar ve onu var eden sunun türküsünü söyler sevdaya.. Ben sende bir konuktum ,sinende akýp gittim bir zaman..Gönlünü ve süveydasýný yüreðinin bana ait bir hale getirdim. Evrenin benim kokuma ve rengime boyandý...Benim konuðumdun ben sende akýp giderken ; kendine göre biçimlendirdin ruhumun gövdesini..Beni sana benzettikçe çýrpýnýp hýrçýnlaþtým,öfkelenip kükredim.Gövdeni yeniden yonttukça ,öfkelerine,sevinçlerine yeniden yön verdikçe baðýrýp inat ettin.. Ben senin yataðýnda sancýlarla akardým Aktýkça derinleþirdi kýraçlarýn Artýk hiçbir þey eskisi gibi olmayacaktý Çünkü ben vardým sende Ve sen vardýn gövdemde Sen mi yataktýn ben mi su Bunu ayýrt edemedik hiçbir zaman Sanki birlikte yaþanan bu macera hiç bitmeyecekti Bilemedik Konuktuk birbirimize Geçmiþten kalan tüm yýkýntýlarý,molozlarý da önüne katarak ,her ýrmak kendi yataðýný kendisi açar. Aþk ki, en büyük arýnma ve dönüþümdür.Anlatýldýðý gibi kibarlýklarla bir yol açýlamaz sevgilinin topraðýndan kendine.Bir fýrtýnadýr,kasýrgadýr,depremdir,kavgadýr .Kolay olmayacaktýr katýþmak. Aþk bize kendi sýnavýný verdirmeden sunmaz güzelliðini.. Yaþadýðýmýz dünyada zorunluluklarýn bir araya getirdiði insanlardan seçtik eþimizi,dostumuzu,arkadaþýmýzý,sevgilimizi ve düþmanlarýmýzý..Ayný okulda okuyan çocuklarýn arkadaþ seçmesinden farksýz.Yaþam ve koþullar bir araya getirdi bizi..Kuþkusuz yeni atanmýþ bir memurun gideceði yerde,o gitmeden önce dostlarý ve düþmanlarý hazýr bekler.Yaþam bir seçmeler zinciridir baþýndan sonuna…Biz neysek ona göre ölçüp biçiyoruz seçeneklerimizi;yine de onlarý belirleyen biz deðiliz.Vardýðýmýz her menzilde veya zaman diliminde bizi hangi seçeneklerin beklediðini bilemiyoruz..Baþkalarý da olsaydý kuþkusuz,sevgililerimiz de dostlarýmýz da farklý olabilecekti.. Akrabalar,seçmediðimiz insanlarýmýzdýr;eþimiz dostumuz ise kendi seçtiðimiz yakýnlarýmýz. Sistemin bizi mahkum ettiði koþullar bir yana,bizi mutsuz edenler seçtiðimiz ve seçmediðimiz yakýnlarýmýz deðil mi… Su yolunda akarken nelerle karþýlaþacaðýný bilemiyor;granitler,kefenk setleri,ozalit ,kum ,kireç taþý ve kýraç toprak..Her biriyle farklý oluyor macerasý ve her biri karýþýyor kanýna.. Kuþkusuz seni var eden asýl þey benim asla bilemeyeceðim,benden önce yaþadýklarýnýn toplamýdýr..Kimi zaman birilerini yüreðinden bir diken gibi çýkartýp atarsýn;acý verir.Bazan dikenin ucu kýrýlýp kalýr etin içinde;orada irin baðlar,sancýtýr... Ýstemli veya istem dýþý ,birinin yalak gülüþlerine yansýyan iðrençliklerine katýlmýþ ,irinini yalamýþsýndýr yarasýndan,içinde akan kimyasýný çýkartamazsýn birilerinin… Farklýdýr her insanýn insanlarla macerasý.Onurunu sataný,namusunu hiçe sayaný tanýmak kolay deðildir.Kurumuþ bir yapraðý yeniden yeþertmenin imkansýzlýðýndadýr saf duygularý yaþatabilmek yüreði bataklýklardan gelenlere...Topraðýmýza kuru yapraðýný dikenler ,onu kurutanlarýn kurbaný olarak ,bizde çürümelerini yaþarlar ..Suya düþen her canlý yaþamaz.. Çürütmelerin de ustasýdýr su,kýyýya vurmalarýn da,yaþam gibi…Þüphe duyulmasý gereken þüphecidir.Derin sýrlar saklayan,derin sýrlar arar davranýþlarýnda.Sana aþkla katýlan bilir nasýl akacaðýný;gönül kendi topraðýný oraya gelmeden önce de tanýyabilir çünkü.Bir türlü gönlünce sarmaþamayan yatak ve su gibi yaralar birbirini,ya topraðý veya suyu aþka ait olmaktan çýkanlar…Akýlla aranan aþk bir türlü bulunamaz. Alýþkanlýklar þu ana taþýdýðýmýz varlýðýmýzýn bir parçasýndan baþka nedir ki. Ýyiyi güzeli bulacaðým diye olmadýk deneyimlerde bulunanlar kirlendiklerini bilmeden aþkýn havuzunu ararlar..saklanmaya çalýþýlan kir kokar. Ýnsanlarýn bobine,cývataya dönüþtüðü;ezberletilmiþ mutluluk ve aþk reçeteleriyle bedenlerin peþkeþ edildiði ,kula kul olunan kapitalizmde masumiyetler yitip gitti. Oysa aþk kaynaðýndan yeni çýkan su kadar masumdur. Irgatlarýn gövdesi taþ altýnda biten otlara benzer.Ne güneþ görebilir doyasýya ne nefes alabilir.Kölelerin ve efendilerin gövdesini farklý büker zaman ve yaþam.Bütün gövdeler bir gün buluþacak toprakla;ve fakat bu kalýbýn isteklerini karþýlamak için yapýlýr onca hýrgür.Elbette yaþamak budur.Gövde susmadan ruha yardým etmek çileci azizlerin iþi olabilir.Ancak sayýsýz güzelliðiyle her dem kendini tazelemeye çabalayan yeryüzü,canýn giysisi bedenin isteklerine amadedir.Bütün iþ hýrsý azgýnlarýn baþkalarýnýn hakkýný gasbetmesiyle doðan adaletsizlikte,insan kalabilme hüneri.Kimisi yaþamak için,hakkýný ister de bir türlü vermezler ona.Adaletin olmadýðý yerlerde iliþkilerin insanca olmasý ne kadar zordur.Ýsteklerimizin havuzu,çoðu zaman dipsiz bir obruktan baþkasý deðildir.. Kendi arzularýnýn ipinde kendini ve baþkalarýný boðanlar,asla öðrenemezler,aþkýn üzerini tatmin edilebilir hiçbir aç iþtahýn kapatamadýðýný. Oysa aþk belki de suyun evrensel macerasýnda edindiði kendine özgü ve ebedi taddan baþkasý deðildir.Su aþký taþýr baþlangýçtan sona ve sonsuza. Aþký ,görüntülerin aldatýcý büyüsünde,hýr gür içinde seviþmelerde,kaçamaklarýn gizemli çýlgýnlýðýnda arayan , hayal kýrýklýðý içinde yeni bir yolculuða çýkacaktýr;bir türlü konaklayacak bir gönül bulamamanýn acýsýyla.. Dilinde, yalnýzca hoþnutsuz bir konukluðun ,unutulmasý gereken kekre tadýyla... Sadakat yüreðine kurduðu binayý kolayca yýkývermez giden yarin ardýndan.Burada iþimiz bitti diye baþka ufuklara koþarak avunamaz.Yüreðine aþkýn binasýný dikenlerin aþký karþýlýksýz kalmayacaktýr,bu kadar nankör deðildir aþk.Siz sahiden de onun için yüreðinize bir bina mý diktiniz?.Ya önceki aþklarýnýz,onlarýn binalarý ne oldu?Eðer öyleyse içiniz moloz dolu demektir.Bina içinde eþyalarýn da olmasý gereken bir yapýysa, bedeli ,masrafý var demektir bu iþin.Oysa,aþkýn binasý ,yüreðin kendisinden baþkasý deðildir.Bu nedenle her defasýnda ayrýntýlarda aþklarýnýzý boðazlýyorsunuz demektir.Ýçiniz ceset dolu.Büyük olasýlýkla da aþk diye yaþadýklarýnýzýn yerini yüreðinizde farz etseniz de, aþk deðil, sizin tutkularýnýza ördüðünüz zindandýr yalnýzca… Sadece ýþýk vuran yanlarý yoktur daðlarýn,sadece çiçekli yamaçlarý yoktur..Arka tarafýnda dik kayalar ve erimeyen buzullar da vardýr..Buzul yanlarýna küserek sevilmez daðlar..Kara günlerinde yaþamýný izlemekte olanlarla ateþli öpüþler yaþayamazsýn..Kuþkusuz sevgili,senin yaralarýnýn ilacý olarak var olan bir tabip deðildir..Aðrýlarýný bölüþerek seni kazanmak deðildir aþkýn kitabýnda yazan ayet.. Ve fakat kayalýklarý aþarak varýlýyor zirvelere,bunun baþka yolu da yok..Daðý tümüyle sevmeyenin daða dair söylediði ne varsa kendini kandýrmaktýr yalnýzca. Birileri vardýr ,belli etmeden kapýdadýr gözleri.Yan yollar bulunca kaçacak su gibidirler.Bir türlü ýsýnmaz kaný size,topraðýnýza karýþamadan akar.Gidesi olan hiçbir þey yokken basit bir bahane bulur. Asýl bahanesi kendine sakladýðý neyse odur . Daha iyi anlarýz ayrýlýklarda,konukluktur ömrümüz Ve o konuklukta bize konuktur sevgili Bir gün gider Bir gün gideriz Evrenin ortasýnda yapayalnýz býrakýp Geride rüzgârlar kalýr Bir de yýldýzlar Bir de ýþýk Bir de gece Bir de su… Adnan Durmaz 12.02.2009
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © adnan durmaz, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |