Aylardýr yazmak yerine yazýlanlarý okudum. Belki de sözcüklerim cümlelere hiç gülümseyemedi...Asýk suratlý olmaktansa kaçtým,kaçtýk...

Ama bu gece baþka…

Bu pazar dostumla güneþinin batýþýný göl kýyýsýndan izledik… Tüm anýlarýmýz dillenirken biz bu sohbete hürmet edip sessizce dinledik… Uzun bir sessizlik sonrasý masamýzdaki ekmekten bir parçayý kuþlarla paylaþtýðýmýz an baþladý bu yazý; ama satýrlarým kalemle buluþurken yine nazlandý. Hayat gibi…

Kuþlarýn lokma savaþýný izlerken irkildim hatta bir ara hepsini doyurmaya çalýþmanýn telaþýndan yorulduðumu hatýrlýyorum. Bir parçayý yakalayan olanca hýzýyla onu kovalayan öteki kuþlardan kaçarken sudaki iz, baklava dilimlerini andýrýyordu.

Ardýndan her zamanki gibi kadýn kadýna tiradýmýz baþladý:

-Bu nasýl bir hayat ya, savaþa bak?

-Bu nasýl hayat mý, hayatýn ta kendisi! Ýnsanlar farklý mý bir lokma için hepimiz savaþmýyor muyuz?

-Doðru, tek fark var biz biraz daha kibarýz.

- Kibar filan deðiliz! Kuþlar o kadar masum savaþýyorlar ki, en azýndan kaçak dövüþmüyorlar. Bir de insanlarý düþün?

- Düþünmesem!

- Kuþlar haklý!

-Bence de haklý!

Gülme krizi…

Arka masadaki çiftin gittikçe yükselen seslerine þaþkýnlýkla bakan sadece biz deðiliz. Kavga ederlerken dünya, biz, kuþlar umurlarýnda deðil…Kadýn ýsrarla ‘Evimiz olacak!’ diye baðýrýrken adamýn ayný tonlamada‘Nankörsün!’ demesinden bir anlam çýkarmak saçmalýk ama tutamýyoruz kendimizi…

-Kadýn daralmýþ galiba?

-Evlerinde daralsaymýþ daha iyi olurmuþ!

-Evleri yokmuþ iþte ondan çemkirmiyor mu adama?

-Allah’ým ya, þu pazar gününde bir çemkirik kadýnýmýz eksikti!

-Kadýn haklý!

-Bence de haklý.

Yine gülme krizi…

-Balýklar göl canavarýna benziyor. Yüzlercesi birden yüzeye çýkýyor baksana…

-O zaman göl canavarý hikayesi de düzmece! Demek ki yüzlerce balýk yüzeye yükselmiþ, görenler de göl canavarý sanmýþ: ))))

(Bu kez de bizim kahkahalarýmýz yüzeye yükseliyor)

- Tüm hikâyeler gibi iþte… Ben de sanki on göl canavarý gördüm, beþiyle savaþtým, ikisi beni yuttu kalan üçünü de yemiþim gibi ‘balýklara bak, göl canavarýna benziyor’ diyorum. Off, saçmalýyorum yaaa!

-Þu arka masadaki çemkirik kadýn aklýný karýþtýrdý senin, kýyamaaam.

-Dalga geçme! Dalga geçme!

-O kadýna da üzülmüþsündür sen?

-Hayýr, üzülmedim! Ne öyle biri olurum, ne de bana ‘nankörsün’ diyen bir adamla beraber olurum…

-Evliler mi acaba?

-Al iþte, kadýnýn hayatýna istemeye istemeye girdik! Bize neee!

-Sadece kadýnýn hayatýna mý, bal gibi adamla kadýnýn hayatlarýnýn tam içindeyiz þekerim:) Bak þimdi de kadýn adama ‘akþam oldu güneþ gözlüðünü çýkarsana, senin numaralý gözlüðün nerede!’ diye söyleniyor. Sorun ne, bizimle uzun uzadýya paylaþmak ister misiniz, dememize ramak kaldý!

-Sorun belli: KADIN EV ÝSTÝYOR. Ben evlenmeyeceðim ya!

-Dur, daha evli olup olmadýklarýný anlayamadýk.

-Evli deðillerse sorun yok yani…

-Tabii ki!
: ))))))))))))

-Þaka bir yana düþünsene… Kim bilir ne hayallerle baþladýlar birlikteliklerine…Þimdiyse hiç tanýmadýklarý insanlarýn gözleri önünde birbirlerini yok ediyorlar. Ve biz bu yok oluþu tahminler yürüterek izlemek durumunda kalýyoruz. Aþktan geriye talepler mi kalýyor?

-Duygusallaþma hemen! Denklem basit kadýn ve erkek, su ve balýk, göl ve kuþ, lokma ve savaþ!

-DOÐRU, HERKES HAKLI!

-Ha þunu bileydin!

Pazar gününden geriye kalan müthiþ bir huzur, bol kahkaha, birkaç fotoðraf karesi, güneþin kýzýl maskesi ve aslýnda hiç çözülemeyen hayatýn denklemiyle yine ve yeniden yüzleþme…

BÝNNUR EDÝSAN
AÐUSTOS-2009