Platon(Eflatun) tarafýndan kaleme alýnan, hocasý Sokrates'in kendisini ölüme götüren mahkemedeki savunmasý binlerce yýl sonrasýnda bile daha dün yazýlmýþçasýna taze. Bu savunma öylesine etkileyici, zaman ve mekanýn ötesinde öylesine kalýcý ve evrensel ki insan okuduðunda çarpýlýyor. Bilgeliði, insanýn özgürlüðe tutkusunu, inancýn zarafetini çaðlar ötesine haykýrýyor ve bizi hala kendimizi sorgulamaya itiyor.

Sokrates aykýrý fikirlerle toplumda kaos yaratmak ve devletin tanrýlarýný tanýmamakla suçlayanlara karþý yetmiþ yaþýnda bir bilge olarak kendisini savunuyor. Onu mahkûm etmek isteyenler karþýsýnda düþüncelerinden vazgeçmeyi veya af dilemeyi ve ölüm yerine sürgünü reddediyor. Sokrates esasen bütün hayatý boyunca kesin bilgiler yerine soru sormuþtu. Sorgulamýþ ve etrafýnda toplananlara iþin özü itibariyle sorgulamayý tavsiye etmiþti.

O kendisini bilmediðini bilen ve bu yüzden de tanrý tarafýndan kendilerini bir konuda uzman veya sanatçý olduklarý ya da siyasal veya toplumsal mevkiler iþgal ettikleri için her þeyi bildiðini sananlarý sorgulamak için görevlendirildiðini düþünmektedir. Her þeyi bildiðini sanan ancak insanlýðýn özünden ve ruhundan uzaklaþmýþ ve belki de bu konu da hiçbir fikri olmayanlara insan ruhunun derinliklerini, özünü hatýrlatmakla ömrünü harcamýþtýr. O kendini bilge olarak tanýmlar çünkü hiç kimsenin bilmediði þeyi yani hiçbir þey bilmediðini bilmektedir. Onun için kendini insanlara tepeden bakan, ruhun geliþimi yerine baþka þeylerle uðraþan kiþiler karþýsýnda daha bilge görür.

Savunma baþtan sona insan düþüncesinin cezalandýrýlamayacaðý gerçeðinin tam bir manifestosudur. Savunmasýnda ölümü tartýþýr. Yaþamý inançlarý ve fikirleri ile özdeþleþtirir. Bunda da haklýdýr. Sokrates ölmemiþtir...