Yazýya adam ve sanat sözcüklerinden özür dileyerek baþlýyorum.

Köle ticaretinden de bahsetmeyeceðim. Sözü fazla eðip bükmeyeceðim de...

Ýnsaný köleleþtirmek ne kadar alçakça , ne kadar insanî deðilse, bir konuda birilerini yarý yolda býrakmak da öyledir.

Yazýnýn baþlýðýnda kurduðum tamlamayla, iki olumlu manadaki kelimeyi,gayri ahlâki bir terkibin içine attýðým için vicdan azabý da çekmiyor deðilim.

Lâkin bir dostu eken, bir dava arkadaþýný satan kiþiyi baþka türlü ifade edemezdim.

Ya bir bardak çaya, bir sigaraya adam satanlar... Kulaklarý çýnlasýn...

Böylelerini düþündükçe ip üstünde hayatlarýný tehlikeye atarak yürüyüp para kazanan adamlara hayranlýðým bir kat daha artýyor...
Ankara,22.01.2010 Ý.K