Kanun Önünde Eþit Pislik ' ten
Kanun Güvencesinde Eþit Temiz'lere
09 SAFER 1431 KASIM GÜNLERÝ 78
Arkaþ’ýn Günlüðü-Mihail Nuhayme
09-12


O.. Ne derse.. O..........
Böylece gülümsedim ve dýþarý attým kendimi sabaha karþý..
Dolmuþ duraklarýna indim..Ýnsanlara selam verdim..Simitçi çocuklarýn hatýrýný sordum..
Kazancý Bedih'i hatýrlatýr her nedense..Kazý kazancýdan bi kart aldým..Kazýmadan yýrtýp attým..
Þaþýrmadý hiç..Güldü..Ben de öyle.. “Niçin aldýn madem ?” diye sormadý bile.
Biliyordu niçin aldýðýmý..Yine güldü. Ben de güldüm yine..Mutlu oldu..Mutlu oldum.
Sevgi biraz da böyle biþey olsa gerek.
En yakýn çay ocaðýna gittim..Simitleri sehpaya indirdim..Ýçeriye þöyle bir göz gezdirdim..Göz göze geldik.
Amele duraðýnda aradýðýný bulamamýþ yaþlý bir kürt amele..! Gözlerini indirdi..Ben indirmedim..
Kalktým yanýna gittim..Yanýna oturdum..Simitleri de sürdüm masaya..Duble çay söyledim.
"Duble çay ikiiii..!" ünledim.."Üç olsuuun.!" diye ekledi..
Nurten aþinasý ünlü mü ünlü mukim-i sokak delisi bir pejmürde pislik.
“Üüüççç.!” Diye bir daha ünledi ve oturuverdi yanýmýza.
Çay nefisti..Simit mis gibiydi..
Biz de öyleydik..

..
Biz..
Üç Sýr Çocuðu..
Üç Mevali..
Kimseden habersiz..
Kimse bizden habersiz..
Cem olduk bir arifane sofrasýnda.
Kimsenin umurunda olmayan..
Kendi Dünyamýzda.
Üç kimsesiz..
O’larak...
Cem olduk biz.
Üç kimliksiz.
Üst kimliksiz.
Alt kimliksiz.
Ama çok kiþilikli..Çok þýk..Çok aþýk.
Yok biþey.
Olarak.
Biz..

…
Sessiz ziyafetimiz bitti ve..
Göz göze geldik yine o yaþlý kürt ameleyle..
Elimi cebime attým..
Bileðime yapýþtý..."Olmaz bra.!" dedi.. "Olur.!" dedim.."Nabe valleh nabe..!" dedi. "Pere heye.! Pere püre.!"
Dedi.
Biliyordum parasý çok deðildi.
"Peki.!" dedim..
Sevindi..
Ben de öyle..
O ünlü deli o ara baþýný eðdi ve içini çeke çeke aðlamaya baþladý.
. Baþýmýzý eðdik biz.
Aðlayamadýk ama biz..
Dinledik sadece...
Sonra sustu ve önce beni sonra o yaþlý adamý (o pis kürtü) öptü deli..
Ve sonra masaya bir sürü bozuk para býrakýp kalktý gitti deli..
Baka kaldýk arkasýndan..
Ve yine bir aðlamak geldi içimden ama aðlayamadým iþte yine.
Kendimi Tuttum..
--Sen de mi bra ! dedi yaþlý adam..
Baþýmý eðdim.
O da eðdi baþýný..
Sustuk.

..
Sonra aklýma bir þey geldi ve gülümsedim yeniden.
Kalktým ve yürüdüm.
--Selamete bra.!
--Eyvallah keko.!
Elini göðsüne koydu..
Göðsüme koydum elini.

..
Parka gittim.
Kimse yoktu.
Aðaçlarý sevdim..Gövdelerini okþadým..Beni çok sevdiklerini hissettim..
Sevindim bir daha ve yeniden gülümsedim bir daha..
Aþk güzel þeydi..
Ýlk aþýk olduðum kocaman mý kocaman o palamut aðacýný anýmsadým..
Az uzaðýndaki demiryolunu ve o demir yolunu inþa eden çocuk yürekli yaþlý yol iþçilerini anýmsadým…
Sadýk amcalarýmý, Tom amcalarýmý ve Panait amcalarýmý anýmsadým..
Ne güzel dost ve arkadaþtýlar..
Yaptýklarý o derme çatma kulübeyi ve kurduklarý o isli mi isli kamp çadýrlarýný anýmsadým.
Daha az ilerde ilk sevgilim palamut aðacý kadar yaþlý ve maðrur olmasa da.
En az onun kadar kendine güvenli ve..
Kendini her kendi mevsiminde taþlayýp durmaktan büyük sevinç duyan o yaramaz çocuklarýna adayan.
Ne kadar taþlanýrsa taþlansýn hiçmi hiç aldýrmayan ve darýlmayan o emektar alýç aðacýmýzý da hatýrladým.
Annesiz kalmýþ o kýrýlgan yüreðimin en merhametli annelerinden biriydi o emektar alýç aðacým benim.
Dibinde bir de minicik bir çoban çeþmesi vardý.
Suyu o kadar çok deðildi ama yetiyordu iþte ziyaretine gelen bütün canlý misafirlerine.
O kadar insan canlýsý ; o kadar yaratýlmýþ her canlý canlýsý olabilen..
Kaç çoban çeþmesi insan kaldý acaba diye düþündüm ve hüzünlendim yine iþte..
Her mevsim içimden gelip geçen esrik bir hisleniþ hevesiyle..

…
Yaþ kemale eriyordu nihayet yavaþ yavaþ ama..
Ermiyordu her ne hikmetse ermek istediði iþbu aþk; bu kemal-i kalbin ermek istediklerine..
Ne diyelim.? Hayýrlýsý olsun..Ve evet..! Belki de doðruydu.
“Ya nasib.!”
Olsundu iþte..

..
Gülümsemem gerek bu gün.
Emir büyük yerden..
Aþk emrine icabet vacibtir elbet.
Aþk aþktýr nihayet.
Meðer ki vuslat baþka bahara kalmýþ olsun.
Ne fark eder.?
O baharlar da geliverir bir gün elbet..
Burda olmasa bile O’rada iþte..
Ne kaldý ki.!?
Þunun þurasýnda..
Üç günlük dünyaydý ve iþte..
Bin yýl bir an oluverirdi bir bakmþssýn kýsaldýkça kýsalarak.!
---Kraaak.!
---Vaayy.! Sen ha kuzgun kardeþ?Nasýlsýn?Kar da yaðmadý bu yýl bak.! Ama yaðmurlar fena deðil þükür.!
--- Kreaak…!
---Hýmm.! Demek bu yýlýn creasyonu böyle diyosun ha.!? Peki.! Öyle olsun.! N’apalým.?
Biz de uyuveririz iþte..! Ýtiraz yok.!
---Crrireaarkk.!
---Çimenlere ve çiçeklere de mi bakayým.? Ah! Tabi ya.! Emriniz olur kuzgun kardeþ.!
Sen de az deðilsi ha.!? Nasýl da tanýyosun beni.! Yani þu Deli Veyseli’ni.!Seni hýnzýr P.. pardon kuzgun.!
---Pýrrraa..!..Kraaak.!Careokeee.! Carolineee.!
---Güle güle hýnz.. pardon kuzgun kardeþ..!

…
Gülümsüyorum ve güneþ doðuyor bu ara çimenler üstüne seherden kalma gözyaþlarý aþkýna..
Hangi bülbülün yerine hangi serçe aðlamýþtýr kim bilir bu yaðmurlu serin kýþ gününde bu çimenler üstüne.?
Kimbilir ve ne fark ederdi ki hem.
Maksat aþk olsundu iþte.
Baþka neyimiz vardý ki.?

…
Baþkamýz olmayan baþkalýðýmýz hürmetine yavaþça eðiliyorum ve parmakuçlarýmý uzatýyorum yavaþça..
Dokunamýyorum..
Parmakuçlarým sýzlýyor..Hafif bir rüzgar sokuluyor birdenbire ensemden aþaðýya doðru.
Ürperiyorum.
Kalakalýyorum öylece çömeldiðim yerde..
Yeþil kurbaðalar çýnlatýyor kulaklarýmý.
Eðinli bir ses iniltisi yükseliyor gibi oluyor sanki inleyen naðmelerim arasýndan..
Çimenler dalgalanýyor oluveriyor sonra ve..
Bir huma kuþu kanat çýrpmaya baþlýyor yüksek dað yamaçlarýna doðru…
Uzun mu uzun bir yanýk hava eþliðinde.
Yüksek yüksek tepelere evler kuruluyor sonra ve..
Maya daðdan kazlar havalanýyor slap slap slow-en hüzünler önü sýra..
Aliþimin kaþlarý kare oluyor sonra ve..
Denizin dibinde hatçem demirden evler katýlýyor bu pastoral sabah senfonisine sabah sabah..
Sabbah yüreðim biraz daha aman aðlamasýn için galiba...
Baþýmý eðiyorum kalbime doðru ve.
-Peki efendim.! diyorum…
Gülümseyeceðim bu gün..
Herþeye raðmen.

..
Öyle yapýyorum../..Gülümsüyorum..
Çið tanesi ýþýltýlar ýpýldýyor gözlerimde..
Sevdalý bir gelin gülümsemesi beliriveriyor birdenbire gözümün hemen önünde þimdi.
Çok güzel gülümsüyor ama bildiðiniz gibi deðil.
Herþey daha güzel olacak ve çok daha güzel olacak iþte her þey der gibi gülümsüyor iþte..
Ýçim ýsýnýyor.
Ayaða kalkýyorum yavaþaça.
Senfoni bitmek üzre..
Yeni bir gün baþlayacak ve.
Herþey daha iyi ve güzel olacak iþte.
Bir reverans yapýyorum çimenlere ve çiçeklere doðru..
Aðaç yapraklarý arasýndan bir hýþýrtý yükseliyor ve..
Serçe cývýltýlarý arasýndan bir ses duyar gibi oluyorum.
--Güle güle ey ruhuna dost adam.!
Merak etme.
Ýman eder kelime..Ýman eder aþk.
Senin güzelliðine.
Birden bir hýçk..
Hayýr þimdi deðil..
Þimdi deðil henüz..
Güle güle git sen.
Hele gülümse biraz sen.
Ve böyle çoook çok uzaklara da gitme artýk sen..

…
Yürüyorum ve..
Hala yabancýsý olduðum bir eve doðru yöneliyorum.
Tedirgin..Kesin inançlý .. Aðlamaklý biraz… Ve..
Dudak kývrýmlarýmda adýný henüz koyamadýðým –ama tadý buruk-
Garib bi gülümseme..

…
--Nerelerdeydin sabah sabah bu saatte.!?
--Bilmiyorum.!

..
--Akýllýsý bulmaz ki bizi zaten.!

..
Daha çok gülümsüyorum ve.
Güller açmýyor ama henüz..
Yanaklarýmda.

..
Wesselam.!