"Yazar olmak, beyninde bir düğün davetiyesi gibi duran, asla gelmeyecek misafirleri beklemek gibidir." - Terry Pratchett"

Şiir > Bireysel

üzgün

Özlem

Kollarım susuz annemin kokusuna susak / Unutkanlığımı, / Yüzüne tokatladığımda..

nostaljik

Eller

İlkokula kadar farkına varamadım / Çocuk olduğumun, / Çünkü hep

üzgün

Dokunuş

Ağır hezimetlerden bitap düşmüş ruhumu, / Okşa hadi...! / Çok

üzgün

Düşünüyorum

beni tanımayanların yanında ağlayamıyorum / sevgi kaybetmiş insanları tanırmısın sen /

Başa Dön