"Yazmak, aslında ölmek için bir bahanedir; sürekli bir sonun başlangıcı." - Franz Kafka"

Şiir > Bireysel

karamsar

Bayrak Taşıyanlar

sevginin gerisinde / zorbalığın çehresi sırıtır / kötülüklerin çokluğu yaşanır,

üzgün

Düşünüyorum

beni tanımayanların yanında ağlayamıyorum / sevgi kaybetmiş insanları tanırmısın sen /

üzgün

Dokunuş

Ağır hezimetlerden bitap düşmüş ruhumu, / Okşa hadi...! / Çok

nostaljik

Eller

İlkokula kadar farkına varamadım / Çocuk olduğumun, / Çünkü hep

karışık

Serzeniş

İnsanın içine işleyen bir ayaza ev sahipliği yapıyorum.... / Bir dokunuşla bin sevdayı

üzgün

Mabedim

Acıyla bezenmiş albüm yaprakları / Çevirdikçe ellerim yanıyor. / Gözlerimin

Başa Dön