"Yazmak, aslında var olmayan sorunlara çözümler bulmaktır." - Franz Kafka"

Şiir > Bireysel

üzgün

Kafatası

Bitti kent toprağın döşünde, / Bitti dünyası, / Nar çiçeğinden

duygusal

Ruhum

Sen! / ruhumun sırlarını gören, / yanıma gel.

karamsar

Game is over

Tutuştu dijital sayıklamasında, / Nörotik aklanmaların cümlesizliği, / Varoluş okyanusa

karışık

Her Şey

-I- / Seni biliyorum, barbar bir kavimdin / Gözlerinden tanıyorum

üzgün

Ayrık Otu

![](http://members.lycos.nl/nurican/imag/gemi.jpg) / salkım saçak bir sevda dillerinde / yalan da değil hani gelemiyorlar

nostaljik

Çocuğum

Uzun gecelerin, / Devingen salınımlarında, / Hipnoza düştü yüreğim.

üzgün

Siyah - Beyaz

SİYAH - BEYAZ / İlk öpüşmem yaşında bir ağaca yaslanır yüzüm.

üzgün

Tükeniş

Kırmızısıydım gökkuşağının / Yeryüzünü seyredalmak için / Aydınlık yağmurları gözlerdim

üzgün

Geriye Kalan

İncitilmiş yüreğinin sızısını duyar gibiyim tenimde / Bak işte sana bunu reva gördü

Başa Dön