Şiir > Deneysel

üzgün

Boş Sandal

Canlı ve cansız,herşeyin bir değeri vardır / Bilinir bunlar,en önemli değer insandır

üzgün

Nekahat

Merak etmişsindir beni arkadaş / Telofonum kapalı,her bir şeyim. /

üzgün

Kara Tren

Ne kararmaya yuz tutmus gokyuzu, / Ne de ruzgarin ugultusu, /

karışık

Diyorum ki

Diyorum ki... sen yürürken şose yolunda salına-salına / Bense bir söğüt ağacı salkım

üzgün

Sonra...

Ah o tutunulası dallarım. / Ah yokluk gecelerim. / Ölüp

karamsar

Paradox

Ne zaman okusam yazdıklarımı, dönemiyorum geriye, bu kadar yeter diye / Yazamıyorum artık

üzgün

Dile Geliş

Uyan sevdiğim uyan, uyumanın zamanı değil bu gece, / Terkedilmişlikler dile geliyor zamanların ötesinde,

karamsar

Kurtuluş

Yine o genç adam vardı / Ve yalnızdı herzamanki gibi /

karışık

Yok Anlamı

Daha hiç karanlık görmeden karanlık olan bir yanımdır, / Anne karnında da karanlıktım

Başa Dön