"“Yazarlık, kelimelerle oynayanların sürgün edildiği ama yine de eğlendiği bir cehennemdir.” – Franz Kafka"

Şiir > Yaşam

üzgün

Dayak

Oturuyordu genç kadın kucağında kirli yüzlü bebeğiyle, / Kendi gibi ıssız bir köprünün

olumlu

Toplantı

Toplanmışlardı hepsi birden aynı yerde / Beni bekliyorlardı... / Belli

üzgün

Ötesi Yok

PALMİYELERİN KANADINDA GÜNBATIMI / Gerçek olmayan düşsel bir şey mi istediğim

nostaljik

Hayat

albümü aldım dinleceğim / ses, senin sesin / nereden çıktın?

üzgün

Ah Hüzün

Hüzündür işte, benim yüzümdür her şey / Annemsi bir bekleyiş, öylesine, bitmezcesine

karışık

Düş

uçmak delisi bir kuş oldum dün gece rüyalarımda.ilk önce kendimi yumurtanın içinde gördüm kabuğumu kırıyordum. Zorda

üzgün

Şivem

ŞİVEM / Doğulu bir türkü söyledim sana / Şivem aklımdaydı

karamsar

Ölüm Kardeşliği

cinayetlere kefil sözcüklerle başlıyor / şarapkırıkları / anlık hatırlamaların buğusundan

olumlu

Şiir Gibi

Sıradan olabilmek / Kabullenmek bedenin şoförlüğünü / Çapaklı gözlerlerle selektör

Başa Dön